Το πρωτάθλημα στο κομμάτι ένα-τέσσερα, έκλεισε με δύο ματς (απόλυτης) ισοπαλίας…που δεν ήρθαν ισόπαλα επειδή, πρώτον ο Ολυμπιακός κερδίζει με το που θα πάρει θέση στο τραπέζι για να παίξει, δεύτερον η ΑΕΚ (κατέληξε, στη χρονιά, να) χάνει επίσης με το που θα πάρει θέση στο τραπέζι για να παίξει
Αλλά στην ταπεινή οπτική μου, αν μου επιτρέπετε, υπάρχει κάτι με μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το (πώς κρίθηκε, υπέρ του ΠΑΟΚ, εις βάρος της ΑΕΚ, το) διακύβευμα της 3ης/4ης θέσης.
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι, πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια στη Σούπερ Λιγκ, το δίδυμο γκανιάν στο βάθρο είναι “ένα” Ολυμπιακός “δύο” Παναθηναϊκός. Είχε να συμβεί αυτό το ένα-δύο, ενόσω είμαστε στο 2025 πια, ακριβώς από το 2015. Η εξέλιξη δείχνει τη βαθμιαία υποχώρηση του άλλου διδύμου αυτής της δεκαετίας, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. ΠΑΟΚ και ΑΕΚ εφέτος, ας είναι σημειωμένο, είχαν τις ομάδες με την υψηλότερη μέση ηλικία σε ολόκληρη την ελίτ κατηγορία.
Η ιστοριούλα μας, πηγαίνει περίπου σαν ανέκδοτο. Οχι με Γιωρίκα και Κωστίκα. Με Δημήτρη και Ιβάν. Εύλογοι συνοδοιπόροι, τα πρώτα χρόνια. Σκληρά ποντιακά κεφάλια που λίγο-λίγο με τον καιρό, από τις συνήθεις αψιμαχίες μεταξύ διεκδικητών της δόξας, οδηγήθηκαν σε ακραία πολεμική αλληλοεξόντωσης. Εξ αποστάσεως, με ψυχραιμία μπορούσε κανείς ευθύς εξαρχής να διαβλέψει πού θα έφτανε όλο αυτό.
Είχα αναρτήσει τότε εδώ, ακόμη προτού εκτραχυνθούν τα πράγματα προς το μη διαχειρίσιμο, ένα άρθρο με τίτλο “μαλώνουν οι Πόντιοι, χαίρονται οι αστοί”. Εμεινα σταθερός εν συνεχεία, σε τούτη τη γραμμή. Οτι σε μία, ας την πούμε, αδελφοκτόνο πολεμική δεν νοούνται νικητές και ηττημένοι. Νοούνται μόνον, τελικοί χαμένοι. Και αντίστοιχοι, απέναντι, κερδισμένοι. Σε όποια φάση (ύφεσης ή αναζωπύρωσης) και να ευρισκόταν η εν εξελίξει πολεμική, πάντοτε ένιωθα ότι απευθυνόμουν…στην έρημο. Δεν άκουγε, δώθε-κείθε, άνθρωπος!
Από το 2016 ως το 2024, στην κατάταξη της εκάστοτε σεζόν κατεγράφησαν πιθανοί και απίθανοι συνδυασμοί θέσης Ολυμπιακού/Παναθηναϊκού. Ενα-τρία το 2016, ένα-τρία το 2017, τρία-έντεκα το 2018, δύο-οκτώ το 2019, ένα-τέσσερα το 2020, ένα-πέντε το 2021, ένα-τέσσερα το 2022, τρία-δύο το 2023, τρία-τέσσερα το 2024. Ποτέ, ένα-δύο! Σήμερα πλέον, αφού ΠΑΟΚ και ΑΕΚ “το τερμάτισαν”, μπορούν από την 3η και την 4η θέση να κοιτάξουν…σαν Πόντιοι την παλινόρθωση Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού στις θέσεις (league phase και προκριματικών) Τσάμπιονς Λιγκ.
Ενα ωφέλιμο “δες τι έκανες”. Ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ είναι σύλλογοι αντίστασης, ιστορικά. Εξίσου είναι σύλλογοι εξουσίας ιστορικά, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. Ο,τιδήποτε άλλο ευκαιριακό, είναι αφύσικο και ανιστόρητο. ΠΑΟΚ και ΑΕΚ υπάρχουν για να εναντιώνονται στην καθεστηκυία τάξη, και να τη σαμποτάρουν. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός υπάρχουν για να (και δεν θέλουν “παρείσακτους” όταν) σκοτώνονται, μεταξύ τους, για τη νομή. Μπορούν αν θέλουν, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, να το συνεχίσουν και του χρόνου στην ίδια ρότα. Οι τελευταίοι που θα είχαν αντίρρηση σε αυτό, είναι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός.
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τα πλέι-οφ στους +7 βαθμούς (από τον αμέσως επόμενο), τερμάτισε +16. Ο Αρης ήταν…ο Ολυμπιακός του πέντε-οκτώ. Ξεκίνησε +3, έμεινε αήττητος σε όλη τη σειρά, τερμάτισε +8 από τον αμέσως επόμενο. Ο Λεβαδειακός είναι ο Ολυμπιακός, ή ο Αρης, των πλέι-άουτ. Ξεκίνησε -5 από τον Παναιτωλικό, ήδη τον έχει στο +5. Ξεκίνησε ισόβαθμος με τον Πανσερραϊκό, ήδη τον έχει στο +8. Η ιδέα για την επόμενη περίοδο είναι, μήπως σε δυναμικότητα η 9η (μη σας πω και η 10η) ομάδα έχει πιο κοντινή συγγένεια με το γκρουπ πέντε-οκτώ παρά με το κάτω. Μήπως δηλαδή, είναι ορθολογικό τα γκρουπ της post-season να τροποποιηθούν σε 1-4, 5-9, 10-14.
Η ΑΕΛ έρχεται να αντικαταστήσει τη Λαμία και αυτό, με κάθε κριτήριο, είναι συν για τη Σούπερ Λιγκ. Η Κηφισιά έρχεται να αντικαταστήσει (πιθανότατα) την Καλλιθέα, και αυτό “δεν βγάζει νόημα”. Πρόπερσι η Κηφισιά πρόλαβε την Καλλιθέα, και ανέβηκε. Πέρυσι, έπεσε η Κηφισιά και ανέβηκε η Καλλιθέα. Ενα χρόνο μετά, πέφτει η Καλλιθέα και ανέβηκε η Κηφισιά. Ούτε συν ούτε πλην, σε δουλειά να βρισκόμαστε. Μονάχα, ολίγη τροφή για τη σκέψη. Καλύτερα, φτάνεις να βάζεις στον νου, κάπως να…σε φοβούνται οι διαιτητές. Από το να μη σε λογαριάζουν καθόλου. Η Καλλιθέα μετράει κιόλας, εννέα κόκκινες κάρτες σε 33 παιγνίδια. Πήρε, ως και την πρώτη κόκκινη στη ζωή του Βαλμπουένα!
Χαίρομαι πολύ, για τον Μιχαηλίδη. Το πληρέστερο πακέτο αριστερού στόπερ, στο ελληνικό πρωτάθλημα. Χαίρομαι επειδή ξώφαλτσα πέρασε…ο ΠΑΟΚ να τον χάσει και ο ίδιος να χαθεί. Οπως, ας πούμε, Ολυμπιακός και Ρέτσος. ‘Η ακόμη, αν θέλετε, Παναθηναϊκός και Βαγιαννίδης (ό,τι πιο κοντινό σε Γιούρκα έβγαλε η Ελλάδα στα είκοσι χρόνια μετά τον Γιούρκα). Είναι περιπτώσεις για να παίρνουμε το θάρρος ότι, όπως και να ‘χει, στο τέλος ο καλός νικά. Αλλωστε ολοκληρώνεται σεζόν ανάδειξης ή επιβεβαίωσης, τουλάχιστον αυτή είναι η αισιόδοξη αίσθησή μου, περισσότερων Ελλήνων ποδοσφαιριστών από κάθε προηγούμενη. Μολονότι το 60% στα ρόστερ, είναι ξένοι.
Το αντίο στον Ζέκα, το αντίο στον Βιεϊρίνια. Το ένα έμοιαζε φτωχικό στη σύγκριση, το άλλο ήταν αυτό που άρμοζε. Δύο Πορτογάλοι που ήρθαν και έγιναν “δύο από εμάς” με όλη τη σημασία. Ενα τέτοιο αντίο όποτε φτάσει ο χρόνος, σαν του Βιεϊρίνια, σίγουρα αρμόζει και στον Μάνταλο.
Πηγή: Sdna
