Του Βασίλη Σκουντή
Σαν κεραμίδα στο κεφάλι κατέπεσε η απόφαση του Ιωάννη Παπαπέτρου να βγει στη σύνταξη…
Στα 31 του χρόνια (τουτέστιν σε μια ηλικία που άλλοι σχεδιάζουν το μέλλον τους), Κυριακάτικα, απροσδόκητα, ίσως και άδοξα, αν και αυτό (το τελευταίο) μπορεί να το κρίνει μοναχά ο ίδιος και κανείς άλλος…
Ο ίδιος ο Ιωάννης θα κρίνει εάν αυτά που πρόκανε να πετύχει τον γέμισαν και τον ικανοποιούν ή εάν το πέρασμα του από το μπάσκετ τού άφησε απωθημένα και ανεπούλωτες πληγές…
“Ο Γκάλης του Αλίμου”!
Με το που έπεσε λοιπόν η κεραμίδα, προσπάθησα να θυμηθώ πότε, πώς, πού και τα πρωτάκουσα για την πάρτη του: για την πάρτη του “Γκάλη του Αλίμου”, όπως τον αποκαλούσαν κάποιοι μάλλον με ειρωνικό και σκωπτικό ύφος, αλλά ξα του…
Γκάλης, Ξεγκάλης, ο γιος του Αργύρη Παπαπέτρου μεγάλωσε, προχώρησε, προόδευσε, αναρριχήθηκε και πάτησε γερά σε κορυφές, έστω κι αν οι ατυχίες δεν τού επέτρεψαν να ολοκληρώσει την καριέρα του σε φυσιολογικές συνθήκες και εν μέσω εργασιακής ηρεμίας…
Να αποσυρθεί λόγω ηλικίας και όχι εξαιτίας των άτιμων των τραυματισμών, εννοώ…
Ο Φάνης, ο Ρεντζιάς και ο Πρίντεζης
Ο Ιωάννης αποχωρεί τρεις μήνες μετά τα 31α γενέθλια του και μου θυμίζει τον Φάνη Χριστοδούλου, ο οποίος επίσης αναπάντεχα το ‘κοψε μαχαίρι τις παραμονές του Μουντομπάσκετ του 1998…
Βεβαίως τότε ο “Μπέμπης” είχε πατήσει τα 33 του και αποχώρησε φορώντας την πράσινη φανέλα, όπως συμβαίνει και τώρα με τον Παπαπέτρου, ο οποίος είναι έναν χρόνο μεγαλύτερος απ’ όσο ήταν ο Ευθύμης Ρεντζιάς που δήλωσε ξωμάχος (επίσης λόγω σοβαρών τραυματισμών στα γόνατα) το 2006.
Ο Παπαπέτρου έγραψε τους τίτλους τέλους της καριέρας του στον Παναθηναϊκό, στον οποίο επέστρεψε για μια δεύτερη θητεία στις 10 Ιουλίου του 2023 μέσω… Σύρου: το γράφω αυτό διότι ξαναφόρεσε την πράσινη φανέλα, 48 ώρες μετά την ανακοίνωση της μεταγραφής του Κώστα Σλούκα (την οποία μάλιστα έλεγε ότι δεν περίμενε) κι ενώ στο περιθώριο του Τουρνουά του Γιώργου Πρίντεζη, τα… ψιλομάσαγε επί προσωπικού.
Αλλά, όπως του είπα τότε, “χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει”!
Τη μαρτύρησε και μάλιστα την έκανε βούκινο αυτή την παλιννόστηση ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και όλα τα υπόλοιπα από εκείνη τη στιγμή είναι Ιστορία: μια Ιστορία τον επίλογο της οποίας έγραψε σήμερα ο ίδιος…
Το κίνητρο της επιστροφής και ο κερδισμένος χρόνος
Πρόπερσι ο Παπαπέτρου δεν επέστρεψε ως άσωτος υιός, ούτε ως μετανοημένος, ούτε με την ουρά στα σκέλια, τουναντίον όπως ο ίδιος τόνιζε, “έχω μεγάλο ενθουσιασμό και τεράστιο κίνητρο”.
Έφυγε από την αγκαλιά του Ζέλικο Ομπράντοβιτς για να πέσει σε αυτήν του Εργκίν Αταμάν όντας έναν χρόνο μεγαλύτερος, ωριμότερος και πιο συνειδητοποιημένος με τον εαυτό του, αυτός άλλωστε ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους είχε φύγει από τη σπιτική θαλπωρή του ΟΑΚΑ για να μετακομίσει στο Βελιγράδι.
Πριν από δυο χρόνια, λοιπόν, ο λεγάμενος βίωσε το “νόστιμον ήμαρ”, αξιώθηκε να ανέβει στο θρόνο της EuroLeague, ξαναστέφθηκε Πρωταθλητής και Κυπελλούχος Ελλάδος και –για να επικαλεσθώ το αριστούργημα του Μαρσέλ Προυστ- αναζήτησε, βρήκε και τρύγησε τον χαμένο χρόνο…
Η μουσική παράδοση και τα τηλεφωνήματα
Στις 29 Ιουλίου του 2023 στο γαμήλιο γλέντι του Νεμάνια Νέντοβιτς είχε τραγουδήσει και χόρεψε κιόλας όντας στο τσακίρ κέφι το “Αθήνα μου” του Κωνσταντίνου Αργυρού και δεν ξέρω εάν τώρα που αποσύρεται θα το ρίξει στα καλλιτεχνικά δρώμενα…
Το ΄χουν άλλωστε με τη μουσική οικογενειακώς, καθόσον ο πατέρας του, ο Αργύρης Παπαπέτρου φοίτησε επί εννέα χρόνια στο Ωδείο, παίζει κιθάρα, ακορντεόν, κορνέτα και είναι εξαιρετικός και περιζήτητος στις παρέες, τραγουδιστής!
Τον Ιούλιο του 2022, ο Ιωάννης είχε πει ότι “το τηλεφώνημα του Ομπράντοβιτς έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόφαση μου να παίξω στην Παρτίζαν”...
Έναν χρόνο αργότερα δέχθηκε κλήσεις από τον Αταμάν, ενώ το καλοκαίρι του 2018 που ο Ιωάννης διέβη τον Ρουβίκωνα και από τον Ολυμπιακό μετακόμισε στον Παναθηναϊκό, κατέληξε στην ιστορική απόφαση του έπειτα από τα τηλεφωνήματα του Τσάβι Πασκουάλ.
Ο Σφαιρόπουλος και η επίδικη θέση “4”
Παρεμπιπτόντως, ο Παπαπέτρου ήταν κατά το μάλλον ή ήττον “σκοτωμένος”(ή έστω παρεξηγημένος) με τον προπονητή του στον Ολυμπιακό, τον Γιάννη Σφαιρόπουλο επειδή, λέει, τον έβαζε περισσότερο στο “4”και λιγότερο στο “3”, όπου προτιμούσε να ατγωνίζεται.
Ο “Παπανδρέου” (όπως εκ παραδρομής τον είχε αποκαλέσει ένας ρεπόρτερ της γερμανικής τηλεόρασης το 2021 σε έναν αγώνα με την Μπάγερν Μονάχου) υπερασπίζεται τις επιλογές του, όποιες κι αν είναι αυτές…
Αυτό το είχε τονίσει ο ίδιος στις 11 Οκτωβρίου του 2021 σε μια συνέντευξη του στην επίσημη ιστοσελίδα της EuroLeague, επισημαίνοντας ότι “ανεξαρτήτως του ρόλου που έπαιξε ο πατέρας μου για να εξελιχθώ και να ωριμάσω ως παίκτης και ως άνθρωπος, οι αποφάσεις στην καριέρα μου είναι ολοκληρωτικά δικές μου”.
Η απαγωγή του Αργύρη και οι σειρήνες της Αμερικής
Έχει το χάζι της αυτή η ατάκα διότι οι αποφάσεις του πατέρα του δεν ήταν ολοκληρωτικά δικές του, άλλωστε η μεταγραφή του από τον Πιερικό στον Παναθηναϊκό υπήρξε προϊόν όχι επιλογής, αλλά απαγωγής!!!
Ο εξ Αιγινίου ορμώμενος διεθνής σέντερ κίνησε από την Κατερίνη για να μεταγραφεί στον Ολυμπιακό και στο δρόμο τον έκλεψαν και τον πήγαν χειροπόδαρα στον Παναθηναϊκό!
Ο Ιωάννης συστήθηκε ως ένα πολλά υποσχόμενο μειράκιον στην ελληνική μπασκετική πιάτσα πριν από 15 χρόνια, αγωνιζόμενος στον Ηλυσιακό, προτού πλανευτεί από τις αμερικανικές σειρήνες…
Το 2012 ξενιτεύτηκε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και έπαιξε έναν χρόνο στο λύκειο Florida Air Academy από το οποίο πήρε προαγωγή στην πανεπιστημιακή ομάδα του Τέξας.
Εκεί τον συνάντησα κιόλας για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 2013 κι εκείνη η γνωριμία μας παραλίγο να μού κοστίσει μερικές δεκάδες δολάρια από μια κλήση που μας τη χάρισε ένας φιλεύσπλαχνος αστυνομικός!
Ο τύραννος Ρικ Μπαρνς και ο… άγιος Μπόμπι Νάιτ
Πατήσαμε με τον Ρήγα Δάρδαλη, λίγο περισσότερο το γκάζι στη διαδρομή από το Τέξας (όπου διεξαγόταν το All Star Game του ΝΒΑ) προς το Οστιν, όπου στεγάζονται οι Longhorns, για να τον προλάβουμε και να κάνουμε τη συνέντευξη προτού επιστρέψει στον θάλαμο των… βασανιστηρίων!
Α, ναι, αυτό είναι όντως ένα παράσημο για τον Παπαπέτρου: όχι μονάχα επέζησε, αλλά έτυχε κιόλας της εμπιστοσύνης και της συμπάθειας του διαβόητου προπονητή Ρικ Μπαρνς, που επιβεβαίωσε την ελληνική παροιμία «Μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις»!
Το γράφω αυτό διότι ο λεγάμενος ο οποίος κοουτσάρισε την κολεγιακή ομάδα του Τέξας από το 1998 έως το 2015 (έχοντας στη δούλεψη του, μεταξύ άλλων και τον Κέβιν Ντουράντ) είχε ως μέντορα τον συχωρεμένο τον Μπόμπι Νάιτ, που μπροστά στον Μπαρνς (υποστηρίζουν πολλοί ότι) ήταν άγιος!
Το ατσάλωμα και το μέλλον
Μπήκαμε στο campus και όταν συναντήσαμε τον Παπαπέτρου (και προτού καν το μαρτυρήσει ο ίδιος) καταλάβαμε ότι όντως ήταν ένας ταλαιπωρημένος νεοσύλλεκτος, που πάντως τα κατάφερε μια χαρά σε εκείνη τη μοναδική σεζόν του στο NCAA στην οποία εμφανίσθηκε σε 34 ματς και είχε μέσο όρο 8.3 πόντους, 3.4 ριμπάουντ και 1.2 ασίστ σε 24 λεπτά συμμετοχής.
Ταλαιπωρημένος, αλλά σκληραγωγημένος και ατσαλωμένος στο πλαίσιο μιας στρατικοποίησης που του φάνηκε χρήσιμη τα επόμενα χρόνια…
Δεν ξέρω τι σκέπτεται να κάνει από εδώ και πέρα και εάν θα ασχοληθεί με το μπάσκετ ή με αλλότρια πράγματα, αλλά αφού επιβίωσε από τη βάσανο και τα βασανιστήρια του τυραννικού Ρικ Μπαρνς, δεν τον φοβάμαι!
ΥΓ: Καλός πολίτης και καλά καινούργια κεφάλαια στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον!
