Του Αλέξανδρου Σόμογλου
Τι περισσότερο να γράψεις, αλήθεια, για τον Γιουσέφ Ελ Αραμπί; Να αποθεώσεις την εκτελεστική του δεινότητα, την απαράμιλλη τεχνική του, τον τρόπο που κινείται στο χώρο με ή χωρίς την μπάλα, τη μεθοδολογία του στην υποδοχή της μπάλας πριν φτάσει στην τελική προσπάθεια; Και μόνο ότι σε ενάμιση χρόνο παρουσίας του στον Πειραιά, ο Μαροκινός επιθετικός διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο του κορυφαίου ξένου φορ που είδαμε ποτέ να φοράει την ερυθρόλευκη φανέλα, μιλάει από μόνο του…
Επιτρέψτε μου, όμως, να σταθώ λίγο περισσότερο στη φάση του δεύτερου προσωπικού γκολ που πετυχαίνει απέναντι στον Γκαραβέλη, το τρίτο που σημείωσαν οι πρωταθλητές στο εξαιρετικά δύσκολο – όπως αποδείχτηκε – παιχνίδι με το Βόλο, ανεξαρτήτως του τελικού 4-1.
Ο Ελ Αραμπί ξεκινάει κούρσα προς την αντίπαλη περιοχή και αισθάνεται τον αμυνόμενο που τον κυνηγά, όχι απλά να του τραβά τη φανέλα για δύο-τρία μέτρα, αλλά να του την ξεχειλώνει! Πείτε μου ειλικρινά, πόσους ποδοσφαιριστές γνωρίζετε που στην αίσθηση ενός τέτοιου τραβήγματος, ή ακόμη και στην αίσθηση της παραμικρής επαφής δεν θα έπεφταν στο χορτάρι για να κερδίσουν όχι μόνο φάουλ σε πλεονεκτική θέση, αλλά ενδεχομένως ακόμη και την αποβολή του αντιπάλου τους.
Για να πάω το ερώτημα ένα βήμα παραπέρα, σκεφτείτε ποια θα ήταν η εντολή προς τον επιτιθέμενο από τον προπονητή του, αν ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί αστοχούσε στην προσπάθειά του, ήταν… δώδεκα χρονών και αγωνιζόταν σε ακαδημία ελληνικής ομάδας. «Καλά ρε Γιουσέφ, τι κάνεις; Πέσε κάτω να πάρεις φάουλ», θα ήταν η οδηγία – παρατήρηση που θα ερχόταν από τον πάγκο.
Πιθανότατα και ο… σημερινός Ελ Αραμπί να τα άκουγε από μερίδα του κόσμου, ή ακόμη και των ΜΜΕ, αν δεν πλάσαρε υποδειγματικά τον Γκαραβέλη και έχανε το γκολ. Γιατί έτσι έχουμε συνηθίσει να αντιμετωπίζουμε το ποδόσφαιρο, γιατί αναζητούμε πάντα τις εύκολες – πολλές φορές και κουτοπόνηρες – λύσεις, και μάλιστα διδάσκουμε τη συγκεκριμένη νοοτροπία από μικρές ηλικίες.
Μακάρι, λοιπόν, η συγκεκριμένη φάση, και η νοοτροπία που φαίνεται να συνοδεύει σε κάθε του προσπάθεια τον χαρισματικό «εκτελεστή» του Ολυμπιακού να γίνει παράδειγμα προς μίμηση για όλους. Μακάρι το πείσμα και η δύναμη του «ερυθρόλευκου θωρηκτού» να ανοίξουν άλλους δρόμους στην ποδοσφαιρική μας σκέψη, όπως ακριβώς άνοιξαν και τον δικό του προς την επίτευξη ενός ακόμη υπέροχου γκολ!
Πηγή: Over FM
