Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Το καλύτερο μαντάτο της ολοκλήρωσης της κανονικής περιόδου ήρθε από το Ηράκλειο: η είσοδος του ΟΦΗ στα πλέι – οφ είναι το success story που χρειαζόταν όχι μόνο η κατηγορία αλλά ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο!
Στην Ελλάδα υπάρχει παραδοσιακά το πρότυπο της προεδράρας – για ομάδες της επαρχίας, η παρουσία ενός Κούγια ή ενός Μπέου, του …μυθικού Γιάννη Κομπότη ή παλιότερα του συγχωρεμένου Μάκη Ψωμιάδη θεωρούνταν περίπου ο μοναδικός δρόμος προς την επιτυχία ή έστω την επιβίωση.
Ακόμα και σε περιπτώσεις λιγότερο φασαριόζικες, όπως ο Σπανός στον Ατρόμητο ή οι Μπάκος – Καϋμενάκης στον Αστέρα Τρίπολης, πάντα ήταν ζητούμενο η παρασκηνιακή ισχύς και οι δυνατές συμμαχίες. Αν δεν ανέβαιναν ανοιχτά σε κάποιο άρμα όλοι οι παραπάνω, φρόντιζαν πάντως, στις κρίσιμες στιγμές, να μην δυσαρεστήσουν τους ισχυρούς, για να μην έχουν και απρόσμενα προβλήματα.
Και μετά ήρθε ο ΟΦΗ. Για την ακρίβεια ήρθε ο Μάικ Μπούσης και τα «παιδιά» του Ευγένιου Γκέραρντ να μας δείξουν ότι υπάρχει και άλλος δρόμος.
Η – εκτός απροόπτου – ευρωπαϊκή έξοδος του Ομίλου αποτελεί την δίκαιη επιβράβευση του Γιώργου Σίμου και των παικτών του για το ωραίο ποδόσφαιρο που παρουσίασαν ολόκληρη τη χρονιά. Αποτελεί επίσης την επιβράβευση του οργανισμού συνολικά. Μην ξεχνάτε ότι πέρυσι η ομάδα σώθηκε στο τελευταίο δευτερόλεπτο του μπαράζ με τον Πλατανιά και φέτος μπήκε στην πρώτη πεντάδα. Η αγωνιστική πρόοδος είναι εντυπωσιακή όσο και δίκαιη. Είναι επίσης μάλλον ταχύτερη και μεγαλύτερη από όσο υπολόγιζαν και οι ίδιοι άνθρωποί του.
Είμαι βέβαιος ότι ακόμα κι αν ο ΟΦΗ έμενε 7ος ή 8ος, ο Γιάννης και ο Γιώργος Σαμαράς, όπως και ο Ηλίας Πουρσανίδης, ο πυρήνας των ανθρώπων που έστησαν το πρότζεκτ, θα έμεναν απολύτως ικανοποιημένοι. Η επιτυχία, σύμφωνα με το δικό τους σκεπτικό είναι πρωτίστως αυτή: ο ΟΦΗ να αποκτήσει ξεκάθαρη ταυτότητα και αρχές σύμφωνα με τις οποίες θα λειτουργεί σε όλα τα επίπεδα – εντός και εκτός γηπέδου.
Και το βασικό τους ζητούμενο, ο νούμερο 1 στόχος από την στιγμή που ανέλαβαν ήταν τα αποτελέσματα στο χορτάρι, να μην έρθουν ως πυροτέχνημα ή κάτι πρόσκαιρο, ούτε να οφείλονται πρωτίστως στα χρήματα του Μπούση. Αλλά να προκύψουν ως φυσικό επακόλουθο τη ς οργάνωσης και της δουλειάς που γίνεται στο κλαμπ, από το προπονητικό κέντρο έως τα γραφεία της ΠΑΕ.
Υπό αυτήν την έννοια, φέτος θα ήταν κανονικά η χρονιά που θα έμπαιναν οι βάσεις. Η χρονιά, όπου όλοι θα έβλεπαν τι ακριβώς θέλει να κάνει ο ΟΦΗ, τι ποδόσφαιρο θέλει να παίξει και κυρίως πώς ακριβώς αντιλαμβάνεται την δική του παρουσία του μέσα στο τοξικό περιβάλλον του αθλήματος στην Ελλάδα. Η χρονιά της γνωριμίας. Οι χρονιές της καταξίωσης θα ερχόταν μετά.
Πλην όμως, ο ΟΦΗ… πήδηξε τάξεις. Και τούτο, όσο κι αν για το διοικητικό τιμ είναι ευχάριστο μα όχι πρωταρχικής σημασίας, για εμάς τους υπόλοιπους αποτελεί μια ανάσα ελπίδας εν μέσω γενικευμένης ασφυξίας!
Ο ΟΦΗ βγαίνει Ευρώπη, μετά από 20 χρόνια , παίζοντας επιθετικό και θελκτικό ποδόσφαιρο, στηρίζοντας τον προπονητή του από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή, αναδεικνύοντας πολλούς και διαφορετικούς πρωταγωνιστές και έχοντας ένα οργανόγραμμα γεμάτο με ανθρώπους του ποδοσφαίρου και όχι με μεγαλοπαράγοντες ή μεγαλολαμόγια παλαιάς κοπής (και στον τομέα της επικοινωνίας και του μάρκετινγκ ακόμα, ο ΟΦΗ λειτουργεί πλέον υποδειγματικά, με απολύτως εύστοχες επιλογές σε όλα τα κρίσιμα πόστα)
Βγαίνει Ευρώπη, δίχως να εκδώσει ούτε μια ανακοίνωση για την διαιτησία (και έφαγε μπόλικες πιστολιές), δίχως ο Σίμος ή οι ποδοσφαιριστές του να κάνουν την παραμικρή δήλωση που να σχετίζεται με οτιδήποτε άλλο εκτός από ποδόσφαιρο, δίχως να εμπλακεί στους σκυλοκαυγάδες που μαγάρισαν και φέτος την ποδοσφαιρική χρονιά.
Βγαίνει Ευρώπη δίχως να δεθεί σε οποιοδήποτε άρμα, παίζοντας όλα τα ματς ανοιχτά και στα ίσια, όπως θα κάνει μέχρι και το τελευταίο παιχνίδι στα πλέι – όφ.
Και βγαίνει Ευρώπη, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να εκπαιδεύσει το κοινό αλλά και τους δημοσιογράφους του (μαθημένοι αμφότεροι σε εντελώς λανθασμένες νοοτροπίες, επί σειρά ετών) σε μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση απέναντι στο άθλημα.
Και σημειολογικά, σφραγίζει την είσοδο στα πλέι – οφ, σε ένα ματς όπου φιλοξένησε 250 προσφυγόπουλα στις εξέδρες, παρά την έκρυθμη κατάσταση στην χώρα και στέλνοντας παντού το μήνυμα ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται ως εργαλεία σε έναν ακήρυχτο πόλεμο!
Ως Ηρακλειώτης γέννημα – θρέμμα , θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι είμαι υπερήφανος για τον τρόπο που ο ΟΦΗ εκπροσωπεί την πόλη μου σε ολόκληρη την Ελλάδα, σύντομα και στην Ευρώπη.
Δεν ίσχυε πάντα. Ισχύει από πέρυσι, κάθε μέρα και περισσότερο.
Και θα ίσχυε ακόμα κι αν ο ΟΦΗ δεν κέρδιζε την Λαμία και έμενε εκτός εξάδας.
Όμως το γεγονός ότι τα κατάφερε, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα όπου Θεός είναι το αποτέλεσμα , καθιστά το μήνυμά του ακόμα πιο ισχυρό: επενδύστε στο ποδόσφαιρο και δεν θα χάσετε, φωνάζουν προς κάθε κατεύθυνση ο Μάικ Μπούσης και τα παιδιά του Γκέραρντ από το Ηράκλειο.
Και η επιτυχία τους, ευτυχώς, θα υποχρεώσει πολλούς να τους ακούσουν.
Πηγή: Sport DNA
