Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Ο Ολυμπιακός έφερε στη Θεσσαλονίκη μια κούπα από την τροπαιοθήκη του προκειμένου να στήσει εκ του προχείρου φιέστα τίτλου μέσα στην Τούμπα. Καλά έκανε. Αφενός είναι μεγάλη στιγμή η κατάκτηση του πρωταθλήματος, επιστέγασμα των προσπαθειών ολόκληρης της σεζόν. Αφετέρου το πικάρισμα στον αντίπαλο είναι απολύτως θεμιτό, αρκεί να γίνεται σε λογικό πλαίσιο. Πριν από μια εβδομάδα άλλωστε ο ΠΑΟΚ πανηγύριζε πρόκριση μέσα στο «Καραϊσκάκης». Λογικό και επόμενο ήταν οι Ερυθρόλευκοι να ζητούν «εκδίκηση», στην έδρα της ομάδας που αποτελεί τον σημαντικότερο ανταγωνιστή τους την τελευταία τετραετία. Το γεγονός ότι πήραν τον τίτλο, όχι με ισοπαλία που θα τους αρκούσε αλλά με νίκη επί του ΠΑΟΚ και με πολύ καλή εμφάνιση για ένα διάστημα στο δεύτερο ημίχρονο, αρκεί στην παρούσα φάση για να βάλει φρένο στην γκρίνια η οποία είχε αρχίσει να θεριεύει στον Πειραιά.
Επί της ουσίας βέβαια, ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα το είχε πάρει ήδη. Για τον «Δικέφαλο» οι ρεαλιστικοί στόχοι είναι η δεύτερη θέση (καθόλου δεδομένη πλέον) και φυσικά η κατάκτηση του Κυπέλλου. Σα να λέμε τέλος πάντων, δεν έγινε και τίποτα.
Ναι, αλλά έγινε. Έγινε ότι πρώτον, η ομάδα που ο ΠΑΟΚ φιλοδοξεί να εκθρονίσει από την κορυφή, ενώ βρισκόταν υπό πίεση βρήκε ξαφνικά ηρεμία και θετική ενέργεια για να προχωρήσει στο σχεδιασμό της επόμενης ημέρας. Και δεύτερον ότι ο ίδιος ο ΠΑΟΚ παρέμεινε για 8ο ματς χωρίς νίκη και μπαίνει στην τελική ευθεία μιας δύσκολης χρονιάς, βρίσκοντας ξανά μπροστά του όλα τα λάθη του περασμένου καλοκαιριού.
Από τα τέλη του Νοεμβρίου του 2021, όταν και χάθηκε το πρωτάθλημα, μέχρι και τον αποκλεισμό από την Μαρσέιγ, χάρη στα αποτελέσματα και την καλή δουλειά του Λουτσέσκου, είχαμε σχεδόν ξεχάσει πόσο περιορισμένο ταβάνι έχει αυτό το ρόστερ και πώς το συγκεκριμένο ταβάνι το έχει εδώ και καιρό «τρυπήσει». Τώρα που η φυσιολογική κούραση, οι τραυματισμοί και το ψυχολογικό άδειασμα ήρθαν στο προσκήνιο, αρχίζουμε και πάλι να το βλέπουμε.
Ελπίζω και εύχομαι λοιπόν όλοι στον ΠΑΟΚ να ενοχλήθηκαν από τις εικόνες των πανηγυρισμών του Ολυμπιακού. Να πληγώθηκε ο εγωϊσμός τους ρε παιδί μου. Ώστε να κάνουν όσα πρέπει προκειμένου του χρόνου να πανηγυρίζουν αυτοί.
Και το «όσα πρέπει», στο δικό μου μυαλό, δεν μπορεί να είναι μόνο η απόκτηση παικτών με προοπτική και ρίσκο. Ούτε οι ανανεώσεις σχεδόν όλων των «παλιών», πλην Βαρέλα. Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται ποιότητα και προσωπικότητα σε όλες τις γραμμές του. Αν αυτή η σκληρή αλήθεια δεν είχε γίνει ακόμα αντιληπτή, πιστεύω ότι έγινε το απόγευμα της Τετάρτης, έστω και με οδυνηρό τρόπο.
Υ.Γ. Κάποια στιγμή θα γράψω εκτενώς για αυτό, αλλά προς το παρόν θέλω απλώς να πω ότι το «μέχρι τέλους» του μπασκετικού Ολυμπιακού και των αφών Αγγελόπουλου, υπήρξε μια γενναία απόφαση, η οποία πλέον δικαιώνεται απόλυτα.
Πηγή: Sport Dna
