Του Παναγιώτη Παπαδημητρίου
Ο Αλέξις Βιέρα, ή ο Ουάσιγκτον Αλέξις Βιέρα Μπαρέτο όπως είναι το πλήρες όνομα του, είδε τον θάνατο κατάματα και πίστεψε πως όλοι δικαιούνται μια δεύτερη ευκαιρία.
Στα παιδικά του χρόνια…
Ο Βιέρα, μικρός, ήταν ένα εύσωμο παιδί, το οποίο, λόγω σωματοδομής, δεν φαινόταν να έχει κάποιο αξιοσημείωτο ποδοσφαιρικό μέλλον. Όταν έπαιζε μπάλα στην γειτονιά του με τον αδελφό του Πάμπλο και τους φίλους του, πάντα έμπαινε τέρμα λόγω των παραπανίσιων κιλών του. Μέχρι τότε ο Αλέξις δεν ξεχώριζε από τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς, ωστόσο τα χρόνια περνούσαν κι εκείνος βελτιωνόταν διαρκώς στο τέρμα, φορώντας με όρεξη τα γάντια του.
Η αρχή και το τέλος της καριέρας του Αλέξις Βιέρα
Ο Αλέξις Βιέρα είναι ένας από τους λίγους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι έχουν πανηγυρίσει τίτλο και με τις δύο μεγάλες ομάδες της χώρας (Πενιαρόλ-Νασιονάλ). Τα πρώτα του βήματα ως τερματοφύλακας τα έκανε στην Ράσινγκ Κλουμπ του Μοντεβιδέο. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στις 5 Μαΐου του 1995, σε ηλικία 17 ετών, ανήμερα των γενεθλίων της μητέρας του! Είχε δηλώσει πως ήταν έτοιμος να παίξει σωματικά, γιατί είχε προπονηθεί πολύ, αλλά ψυχολογικά δεν ήταν καλά.
Έγινε ευρέως γνωστός από μια σειρά πέναλτι με αντίπαλο την Ράμπλα Τζούνιορς. Τα πήγε περίφημε εκείνη την μέρα και στην συνέχεια έμεινε για πάντα στις καρδιές των οπαδών της Ράσινγκ. Σειρά είχε η απόκτηση του από την Πενιαρόλ. Εκεί δεν κατάφερε ποτέ να καθιερωθεί, καθώς δεν έκανε καμιά συμμετοχύ. Επέστρεψε στην Ράσινγκ και από εκεί στην Ρίβερ Πλέιτ (Ουρουγουάης). Με τη φανέλα της Νασιονάλ έχει να θυμάται την διαδικασία των πέναλτι κόντρα στην Μπόκα Τζούνιορς. Χάρη στις αποκρούσεις του στα πέναλτι των «Σενέισες», η Νασιονάλ πέρασε στα ημιτελικά του Copa Sudamericana. Εκείνη την νύχτα απέκτησε το παρατσούκλι «el pulpo», (το χταπόδι). Στη Νασιονάλ, τη διετία 2006-2008 ,είχε συνολικά 72 συμμετοχές. Από εκεί και πέρα έκανε το βήμα εκτός Ουρουγουάης, καθώς το 2009 αποκτήθηκε από την Αμέρικα Ντε Κάλι.
Την σεζόν 2009-2010 είχε 25 συμμετοχές και ένα γκολ! Οι Κολομβιανοί εκείνη την εποχή είχαν οικονομικά προβλήματα και έτσι ο Βιέρα αποφάσισε να μετακομίσει στην Χιλή, για χάρη της Νιουμπλένσε. Εκεί, τη διετία 2010-2012, έκανε 65 συμμετοχές με αρκετές καλές εμφανίσεις. Ήταν τον Δεκέμβριο του 2013, όταν η Αμέρικα Ντε Κάλι κατέρρεε στην Β’ κατηγορία της Κολομβίας λόγω των χρεών που αντιμετώπιζε και χρειαζόταν περισσότερο από ποτέ την βοήθεια του Ουρουγουανού τερματοφύλακα για να κερδίσει την άνοδο. Ο Αλέξις δεν το πολύ σκέφτηκε και αποφάσισε να γυρίσει στην ομάδα όπου αγάπησε και αγαπήθηκε όσο καμία άλλη στην καριέρα του. Την διετία 2013-2015 έκανε 96 συμμετοχές με 8 γκολ.
Μία ανάσα πριν τον θάνατο
Ήταν 25 Αυγούστου του 2015, όταν στις οθόνες όλου του κόσμου έφτανε η είδηση της απόπειρας δολοφονίας του Ουρουγουανού από τους αδίστακτους ληστές, οι οποίοι του είχαν στήσει ενέδρα θανάτου στο Κάλι της Κολομβίας. Ο Αλέξις βρισκόταν έξω από ένα Σούπερ Μάρκετ μαζί με την γυναίκα του, Άντρεα. Ήταν η εποχή, που ο Αλέξις είχε ιδρύσει μια ακαδημία για τερματοφύλακες. Εκείνη τη στιγμή, λοιπόν, βρισκόταν διπλά από μια τράπεζα, από την οποία έβγαλε μερικά χρήματα για να αγοράσει όργανα γυμναστικής για την ακαδημία του. Η γυναίκα του ήταν ανήσυχη, διότι τα χρήματα που κουβαλούσαν στο αυτοκίνητο τους ήταν αρκετά.
Όταν έφτασαν κοντά στο σπίτι τους, η Άντρεα κρατούσε την τσάντα με τα χρήματα. Αμέσως μετά κατέφτασε η μηχανή με τους δύο ληστές. Ο ένας τούς σημαδεύει με το όπλο και φώναζε, «την τσάντα, την τσάντα». Ο Αλέξις σήκωσε τα χέρια του φωνάζοντας πως θα τους τη δώσει, αν δεν πειράξουν κανέναν από τους δυο τους. Δεν πρόλαβε όμως να τους πείσει. Ο «charrua» δέχτηκε δύο πυροβολισμούς στο στήθος και μεταφέρθηκα αιμόφυρτος στο νοσοκομείο του «barrio». Ο γιατρός Γκαρσία, ο οποίος τον ανέλαβε, δήλωσε: «στην επέμβαση, διαπιστώσαμε ότι έφερε δύο τραύματα στους λοβούς του αριστερού πνεύμονα και ένα τραύμα που προκαλούσε απώλεια αίματος στο θωρακικό τοίχωμα»… Ο Αλέξις βρισκόταν επί 3 ημέρες σε κώμα και όταν ξύπνησε, για καλή του τύχη, είχε επανέλθει και η μνήμη του. Όμως δεν είχε συμβεί το ίδιο με τα πόδια του και οι πιθανότητες να ξανάπερπατήσει ήταν ελάχιστες. Εκείνος δεν τα έβαλε κάτω, με σταδιακή αποκατάσταση κατάφερε να σταθεί και πάλι στα πόδια του, έστω με πατερίτσες, παρά τις προβλέψεις των γιατρών πως δεν θα τα καταφέρει.
Η συγχώρεση και η άφεση των αμαρτιών
Ο Αλέξις Βιέρα, μετά από χρόνια, επισκέφτηκε στις φυλακές τον δράστη, τον οποίο και συγχώρησε. «Έκανε ένα λάθος και πληρώνει για αυτό. Δεν έχω μίσος στην καρδιά μου. Είχα άγχος για το τι θα σκεφτεί εκείνος όταν με δει. Τον συγχώρησα, γιατί μόνο η συγχώρεση είναι αληθινή απελευθέρωση», δήλωσε ο Βιέρα σε μια συνέντευξη του. Εκείνη την ημέρα, ο Ουρουγουανός υποσχέθηκε στον νεαρό πως μόλις βγει από την φυλακή, θα τον περιμένει μια θέση εργασίας στην ακαδημία του. Το σύνθημα της ακαδημίας είναι, «Ταπεινότητα-Σεβασμός-Ειλικρίνεια-Πειθαρχία-Αίσθηση του Ανήκει». Καθημερινά, από το 2015, ο Βιέρα μάχεται για να τα βγάλει πέρα με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει και αποτελεί ένα τρανό παράδειγμα ανθρωπιάς, τόσο εντός όσο και εκτός των αγωνιστικών χώρων!
Πηγή: Fanatico
