Του Νίκου Παπαδογιάννη
Στο πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι της περιόδου 2019-20, στις 3 Οκτωβρίου 2019, παρατάχθηκαν με τη φανέλα της Μακάμπι μεταξύ άλλων οι Νέιτ Ουόλτερς, Ελάιτζα Μπράιαντ, Όμρι Κάσπι, Γιόβελ Ζούσμαν, Κουίνσι Έισι, Τζον ΝτιΜπαρτολομέο, Ταρίκ Μπλακ.
Στην πορεία της σεζόν, φόρεσαν επίσης τα κίτρινα – μπλε και οι Άαρον Τζάκσον, Τζέιλεν Ρέινολντς.
Όλοι ανεξαιρέτως οι παίκτες που προαναφέρθηκαν παρακολούθησαν από την τηλεόραση (ή καθόλου) τον χθεσινό τελικό της Ισραηλινής Λίγκας, όπου η ιστορική ομάδα του Τελ Αβίβ κατέκτησε το 54ο εγχώριο πρωτάθλημα της ιστορίας της. Τραυματισμένοι ή φευγάτοι ή και τα δύο ταυτόχρονα.
Ξαναδιαβάστε τα ονόματα των απόντων: Ουόλτερς, Τζάκσον, Μπράιαντ, ΝτιΜπαρτολομέο, Κάσπι, Ζούσμαν, Ρέινολντς, Έισι, Μπλακ. Είναι ή δεν είναι ρόστερ ικανό να συμμετάσχει με αξιώσεις στα πλέι-οφ μίας φανταστικής Εuroleague;
Μελετήστε, τώρα, την οχτάδα των παικτών που κατέκτησαν τον τίτλο: Ουίλμπεκιν, Ντόρσεϊ, Καλοϊάρο, Άβντια, Χάντερ, Στάνταμαϊρ, Σάντι Κόεν, Τζέικ Κόεν. Αυτοί ήταν όλοι. Ένατος δεν υπήρχε.
Υπό κανονικές συνθήκες, οι δύο Κόεν θα κουνούσαν την πετσέτα από τον πάγκο, άσχετα αν ο πρώτος μπουμπούνισε 4/4 τρίποντα χθες σε ρόλο καμικάζι. Μιλάμε, ουσιαστικά, για ένα γκρουπ έξι έμπειρων παικτών.
Ο ένας από αυτούς μπορεί να έχει στο παλμαρέ του μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ, αλλά δεν παύει να είναι ένας απόμαχος που ανασύρθηκε από την ναφθαλίνη.
Ο δε Ουίλμπεκιν απουσίασε από τον όλα-ή-τίποτε προημιτελικό με τη Χάποελ Τελ Αβίβ λόγω τιμωρίας.
Και χθες, που έπαιξε, βοήθησε περισσότερο τον αντίπαλο παρά τη δική του ομάδα. Πώς κερδίζεις πρωτάθλημα όταν έχεις αποδεκατιστεί και παράλληλα το αστέρι σου σουτάρει 1/14 τρίποντα;
Ναι, σωστά διαβάσατε. Ένα στα δεκατέσσερα.
Ας μη τα πολυλογούμε άλλο. Η πορεία της Μακάμπι προς τον φετινό τίτλο ήταν ένας θρίαμβος του Γιάννη Σφαιρόπουλου και των συνεργατών του. Αυτοί ήταν οι γιοι της επαγγελίας, στη γη της επαγγελίας.
Δεν ξέρω αν το τσουνάμι των τραυματισμών που χτυπάει τις ομάδες του είναι κακοτυχία ή άλλου είδους αστοχία, αλλά ο άλλοτε προπονητής του Ολυμπιακού έχει γίνει γκραν μετρ στη διαχείριση της γκαντεμιάς και της λειψανδρίας.
Άσχετα με το –ικανοποιητικό πάντως- επίπεδο της ισραηλινής Λίγκας, ομάδα με 7-8 παίκτες δεν έχει καμία δουλειά στην αίθουσα του θρόνου.
Και δεν ήταν δα τίποτε σίγουρα χαρτιά, αυτοί οι λίγοι που έμειναν όρθιοι ως το τέλος.
Ο ΜVP των πλέι-οφ ήταν ένα «γιουγκοσλαβάκι» 19 χρονών με ένα χρόνο επαγγελματικού μπάσκετ στα πόδια του (και με στολή φαντάρου στο ερμάριό του), ενώ ο παίκτης-κλειδί του τελικού κλείνει τα 38 τον Νοέμβρη και μετράει ήδη 1 χρόνο «συνταξιοδότησης» στο βιογραφικό του. Δεν θυμάμαι αν σας είπα και για τα τούβλα του Ουίλμπεκιν.
Ο Ντένι Άβντια και ο Αμάρε Στάνταμαϊρ θα συναντηθούν ξανά στο κοντινό μέλλον στις ΗΠΑ, από όπου αλίευσε ο Σφαιρόπουλος τον παίκτη που έκανε τη διαφορά στα πλέι-οφ.
Από την Αμερική ή μήπως από την …Ελλάδα;
Όταν ο Τάιλερ Ντόρσεϊ ζήτησε να εξαιρεθεί από το Μουντομπάσκετ του 2019, πήρε μαζί του πολλές από τις ελπίδες της Εθνικής μας για διάκριση. Αργότερα μετάνιωσε, αλλά ήταν πια αργά.
Τον πρώτο τίτλο της καριέρας του έμελλε να τον κατακτήσει σε τρίτη χώρα, ωστόσο στα χέρια ενός Έλληνα προπονητή. Του χρόνου που θα συναντήσει τον Θανάση Σκουρτόπουλο στα γήπεδα του Ισραήλ, θα έχουν πολλά να συζητήσουν.
Στους 5 αγώνες των πλέι-οφ της λεγόμενης Winner League, o Έλληνας γκαρντ έγραψε μέσο όρο 15,8 πόντους με 63% στα δίποντα, 40% στα τρίποντα και 76% στις βολές, ενώ είχε και 5,4 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 1 κλέψιμο, σε 30 λεπτά.
Ξέχειλος από αυτοπεποίθηση, πάθος και μπρίο, ο Ντόρσεϊ του Ιουλίου 2020 δεν θυμίζει σε τίποτε τον φοβισμένο και άτολμο Ντόρσεϊ του Νοεμβρίου 2019. Και το μέλλον είναι ξεκάθαρα δικό του, είτε στην από δω είτε στην από κει όχθη του Ατλαντικού.
Υπάρχει άραγε πιθανότητα να τον δούμε δίπλα στον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ντυμένους στα μπλε; Φοβάμαι ότι οι ελπίδες να συμβεί κάτι τέτοιο είναι λιγοστές, αφού το καλεντάρι του 2020-1 είναι ακόμα πιο σφιχτό από το αντίστοιχο φετινό.
Η παραμονή του Ντόρσεϊ στη Μακάμπι μπορεί να τον ανεβάσει στην πρώτη γραμμή για τις μελλοντικές υποχρεώσεις της Εθνικής ομάδας, αρχής γενομένης από το Προολυμπιακό τουρνουά του Καναδά.
Και, πού ξέρετε, μπορεί αύριο μεθαύριο να έχει και εκεί για αφεντικό τον ίδιο προπονητή που τον «ξεκλείδωσε» στον πρώτο (σχεδόν) ευρωπαϊκό του σταθμό.
Πηγή: Gazzetta
