Του Παναγιώτη Μπουρδή
Όταν γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου το 1985 δύο λέξεις «σημάδεψαν» όσο καμία άλλη την ζωή του. Το μπάσκετ και ο Ολυμπιακός. Και στα δύο τα κατάφερε περίφημα. Ο Γιώργος Πρίντεζης ποτέ δεν έκρυψε τα «ερυθρόλευκα» αισθήματά, ίσως για τον λόγο αυτό έχει κερδίσει τον σεβασμό και την εκτίμηση κάθε φιλάθλου, ακόμη και από… αντίπαλα στρατόπεδα.
Σε πολύ νεαρή ηλικία μετακόμισε από την γενέτειρά του Σύρο και ήρθε στην Αθήνα όπου με το «καλημέρα» οι δρόμοι του συναντήθηκαν με το μπάσκετ. Άνθρωπος ο οποίος τον «ανακάλυψε» ο άλλοτε συνεργατής του Ηλία Ζούρου στον Ολυμπιακό, Γιώργος Κετσελίδης.«Ήμουν στην Εθνική Παίδων και έτυχε ο βοηθός του Ηλία Ζούρου, ο Γιώργος Κετσελίδης, να είναι στην Δάφνη Αγίου Δημητρίου. Εγώ ήμουν στον Αστέρα Αγίου Δημητρίου και με είχε δει. Με επέλεξε, λοιπόν, να έρθω να κάνω προετοιμασία με την πρώτη ομάδα το 2000, σε ηλικία 15 ετών».
Ο Ολυμπιακός, η Μάλαγα και ο σοβαρός τραυματισμός
Από εκείνη την στιγμή άρχισε να διαγράφει την δική του πορεία, με το ξεκίνημά της φυσικά όπως σε κάθε εγχείρημα στην ζωή μας να κρύβει δυσκολίες. Για τον Πρίντεζη, το… αγροτικό στην Λάρισα και την Ολύμπια στην οποία ο Γιώργος Μπαρτζώκας δούλεψε με ένα «ακατέργαστο διαμάντι». Στην μία χρονιά του στον κάμπο, ο «Πρι» βελτίωσε το παιχνίδι του, απέκτησε κάποιες από τις κινήσεις τις οποίες πλέον έχει τελειοποιήσε και βρέθηκε το καλοκαίρι του 2007 στον Ολυμπιακό και την πρώτη γραμμή. Σε μία περίοδο μεγάλων επενδύσεων από τους αδερφούς Αγγελόπουλους, ο Πρίντεζης βρισκόταν σε μία ομάδα αστέρων με παίκτες όπως οι Τσίλντρες, Παπαλουκάς, Βούισιτς.
Οι τίτλοι παρά τα σημαντικά ποσά που επενδύθηκαν δεν ήρθαν ποτέ στο μεγάλο λιμάνι της χώρας, με τον ίδιο να αναζητά… αλλού το δικό του «μουράγιο». Η Ισπανία και η Ουνικάχα Μάλαγα υποδέχτηκε τον Έλληνα φόργουορντ ο οποίος απέκτησε ρόλο ηγέτη στους Ανδαλουσιανούς. Εκείνη η διετία (2009-11) δεν μπορεί να την ξεχάσει και το περιστατικό του αγώνα με την Καχασόλ διαρκώς την υπενθυμίζει.
Ένα αποτυχημένο κάρφωμα, μία άτσαλη πτώση με την ωμοπλάτη ελάχιστα εκατοστά δίπλα από τον αυχένα. Τυχερός μέσα στην ατυχία του ο Πρίντεζης έχασε την αίσθηση του χρόνου προσωρινά, υπέστη κάταγμα του ακρωμίου, με ρήξη του οπίσθιου συνδέσμου, κυρίως όμως γλίτωσε τα χειρότερα.
«Όταν ξυπνάς και ακούς τον ήχο της σειρήνας στο ασθενοφόρο, είναι φυσικό να φοβάσαι. Είναι χρήσιμο να εκτιμάμε κάποια πράγματα και να μην είμαστε αχάριστοι. Κάθε δευτερόλεπτο μπορεί να αλλάξει ολόκληρη τη ζωή μας. Νομίζω ότι μετά τον τραυματισμό μου, τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο. Ούτε η ομάδα, ούτε κι εγώ είχαμε υπομονή. Επομένως πίστεψα ότι το καλύτερο ήταν να αποχωρήσω».
Η επιστροφή και η ευρωπαϊκή καταξίωση
Η μοίρα τον ήθελε να επιστρέφει και να ντύνεται ξανά (3η φορά) με τα «ερυθρόλευκα». Ο Ολυμπιακός της νέας εποχής με τους ταλαντούχους Έλληνες και φιλόδοξους ξένους παίκτες έκανε επανεκκίνηση και στο πρόσωπο του Πρίντεζη αλλά και του Σπανούλη έβρισκε τους δύο πυλώνες εμπειρίες που θα βασιζόταν. Ο «δάσκαλος», Ντούσαν Ίβκοβιτς, εγγύηση στον πάγκο για την καλύτερη καθοδήγηση.
Εκείνη η σεζόν άρχισε με δυσπιστία το φινάλε της, ωστόσο, ήταν το πιο γλυκό στην σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού. Από το έπος της Κωνσταντινούπολης με το «πεταχτάρι» του Γιώργου Πρίντεζη, μέχρι την θριαμβευτική κατάκτηση του πρωταθλήματος κόντρα στον Παναθηναϊκό μετά από 15 χρόνια ξηρασίας και το όνειρο είχε πραγματοποιηθεί: Στην κορυφή με την αγαπημένη του ομάδα!
Το νερό είχε μπει στο αυλάκι, ο Πρίντεζης είχε αποκτήσει τον ρόλο του άτυπου υπαρχηγού, με τους Πειραιώτες να μένουν για δεύτερη σερί σεζόν στον «ευρωπαϊκό θρόνο» και την αναγνώριση από το σύνολο της μπασκετικής κοινότητας δεδομένη.
Στο πλούσιο ιστορικό του «Πρι» προστίθεται ένα μαγικό buzzer beater το 2015 που στέλνει στο Final Four της Κωνσταντινούπολης κόντρα στην Μπαρτσελόνα, στιγμές οι οποίες μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στην μνήμη του.
Ο οικογενειακός «γολγοθάς» και το συμβόλαιο ζωής
Πολλές φορές, βέβαια, δεν είναι οι πόντοι ή τα ριμπάουντ που σε κάνουν ξεχωριστό στην καρδιά ενός φιλάθλου. Είναι η κατάθεση ψυχής, το πείσμα, το δάκρυ. Και κύλησαν πολλά δάκρυα τον Μάιο του 2016 όταν ο Γιώργος Πρίντεζης άφησε «βουβό» τον πόνο του και αγωνίστηκε στον πρώτο τελικό του πρωταθλήματος, λίγες ώρες μετά το τελευταίο «αντίο» στον πατέρα του. Μία στιγμή που είχε συγκλονίσει όλους τους φίλους του μπάσκετ, ανεξαρτήτως οπαδικής προτίμησης. Εκείνο το χειροκρότημα στο ΟΑΚΑ, άλλωστε δεν είναι φαινόμενου που συναντάμε συχνά στην Ελλάδα.
Όταν όλα είχαν τελειώσει, ναι τότε ξέσπασε. Δάκρυα χαράς και λύπης, μελαγχολίας και περηφάνιας, για έναν τίτλο αφιερωμένο στον ουρανό…
Το σήμερα βρίσκει τον Πρίντεζη με νέο συμβόλαιο στον Ολυμπιακό, έτοιμο να ρίξει γ… άγκυρα και να μείνει ιστορικά στο «πάνθεον» του συλλόγου. Με νέες ατομικές διακρίσεις (5ος σκόρερ στην ιστορία της Euroleague)
«Νιώθω πάρα πολύ όμορφα. Μιλούσαμε για αρκετή ώρα. Σας είχαμε μέσα στον ήλιο και σας ευχαριστώ που περιμένατε. Κάναμε μία πάρα πολύ ωραία κουβέντα και σίγουρα όλοι καταλάβαμε τα λάθη μας και το τι έφταιξε και τελικά δεν καταφέραμε να πάρουμε κάποιον τίτλο. Με χαροποίησε πολύ ο τρόπος που μιλήσαμε. Συμφωνήσαμε σχεδόν κατευθείαν για την επόμενη τριετία και θα είμαστε και πάλι μαζί. Και για μένα είναι πολύ μεγάλη χαρά γιατί έτσι όπως δείχνει το πράγμα θα τελειώσω εδώ την καριέρα μου».
Σίγουρα, υπάρχουν συννεφιές, δυσκολίες και κατατοπιές. Όλες οι σχέσεις δοκιμάζονται. Στο τέλος, όμως οι δυνατές επιβιώνουν. Και από εκείνο το βράδυ της 13ης Μαΐου, Γιώργος και Ολυμπιακός δέθηκαν περισσότερο από τον οποιονδήποτε…
https://youtu.be/dJoD9rpHKtk
Πηγή: Sport DNA