Επιλογή Σελίδας

Του Αλέξη Σπυρόπουλου

Η αίσθηση ήταν, ότι κρυφοκοίταζες μία προπόνηση πριν την οποίαν ο κόουτς κάτι καλό είχε τάξει και οι ποδοσφαιριστές έβγαλαν δαιμονισμένο κέφι. Ο ΠΑΟΚ στην Καισαριανή, πράγματι το τερμάτισε. Ως προς τη βασική ιδέα παιγνιδιού, τι θα παίξουμε, πώς θα παίξουμε, ανεξαρτήτως ποιοι είναι (και ποιοι δεν είναι) μέσα για να το υποστηρίξουν, ο αγώνας Κηφισιά-ΠΑΟΚ ήταν (το μεσοβδόμαδο) Λίβερπουλ-Ουέστ Χαμ…δίχως θεατές.

Το “κάτι καλό” φυσικά, δεν χρειαζόταν ο προπονητής για να το τάξει. Ηταν, η ιδέα των διακοπών που έρχονταν. Η ανάγκη ενός μπρέικ, αν κανείς νομίζει πως την έχουν μόνον οι άλλοι, εξίσου είναι ζωτική και για την ομάδα που τώρα φαίνεται πως η διακοπή κόβει τη φόρα της. Η ανάγκη να κατακάτσει μέσα τους, αυτό το κρεσέντο στο φίνις του ημερολογιακού έτους. Και να το πάρουν μετά, επιστρέφοντας στη δουλειά, όλο πάλι από την αρχή.

Εάν το πρωτάθλημα τελείωνε εδώ, δεν θα είχαμε πρωταθλητή ΠΑΟΚ. Θα είχαμε, άξιο πρωταθλητή ΠΑΟΚ. Το δεύτερο εξάμηνο 2023 του ΠΑΟΚ, λίγο ως πολύ είναι το πρώτο εξάμηνο 2023 της ΑΕΚ. Τότε μιλούσαμε για μια ΑΕΚ άνιωθη στο rotation, ήδη μιλήσαμε για ένα ΠΑΟΚ άνιωθο στο rotation. Τότε μιλούσαμε για τον Πινέδα ως τον “ένα μεταξύ ίσων”, ήδη μιλήσαμε για τον Ζίβκοβιτς ως τον ένα μεταξύ ίσων. Απλώς σήμερα, δεν είμαστε καν στο μέσον του πρωταθλήματος. Και για άλλη μία σεζόν έχουμε το τυχερό, το πρωτάθλημα να κρίνεται μετά τον Ιανουάριο. Οχι, ως τον Δεκέμβριο.

Σε φρεσκάδα, σε ενέργεια, σε ορμή, αυτή τη στιγμή το επίπεδο-ΠΑΟΚ είναι καταφανώς ασύγκριτο σε σχέση με τον εγχώριο ανταγωνισμό. Ο ΠΑΟΚ παρουσιάζεται ακμαίος, άθικτος (πράγμα κεφαλαιώδους σημασίας) από σοβαρούς τραυματισμούς, ενόσω ο ανταγωνισμός ασθμαίνει. Στα ματς του ΠΑΟΚ παίζει…όλο το ρόστερ, κι ο Ολυμπιακός στο Περιστέρι κατέληξε να κάνει μόνο μία, ελλείψει άλλης, αλλαγή. Ενα μηδέν-μηδέν, που δεν οφείλεται στην έλλειψη του Φορτούνη. Με έλλειψη Φορτούνη, ο Ολυμπιακός είχε νικήσει στο Ηράκλειο. Τα ‘βαλε εκεί, ένας μάλλον πιο φρέσκος Ντανιέλ Ποντένσε. Με τον Ατρόμητο, ο τρέχων Ντανιέλ Ποντένσε δεν το/τα έβαλε. Πιθανόν δε, και ο τρέχων Ατρόμητος να είναι πιο σκληρό καρύδι από εκείνον τον ΟΦΗ.

Η εκτίμησή μου είναι ότι ο Δεκέμβριος ήρθε κι έβγαλε, κάτι το ευθύς εξαρχής προβλέψιμο, όλα τα φορτία και όλες τις εξτρά επιβαρύνσεις. Προβλέψιμο εννοώ, αφότου οριστικοποιήθηκε πως και οι τέσσερις top ομάδες θα έπαιζαν σε ευρωπαϊκό όμιλο. Και δεν είναι, το ζήτημα, αριθμητικό. Ο ΠΑΟΚ των δύο ευρωπαϊκών παιγνιδιών πέρυσι, εφέτος έχει δώσει δώδεκα. Ο Παναθηναϊκός επίσης, δύο πέρυσι, δώδεκα εφέτος. Η ΑΕΚ, κανένα πέρυσι, δέκα εφέτος. Μόνον ο Ολυμπιακός είναι, πάνω-κάτω, στα ίδια εφέτος με πέρυσι.

Το ζήτημα είναι λοιπόν, ποιοτικό. Τα δέκα παιγνίδια της ΑΕΚ, όλα (μηδενός εξαιρουμένου) υπεραπαιτητικά, ξεκάθαρα περισσότερο απαιτητικά απ’ όσο ήταν τα παιγνίδια των άλλων ομάδων της Σούπερ Λιγκ στο διεθνές πεδίο, τη δοκίμασαν και τη γονάτισαν. Δίχως Ευρώπη στην πρώτη χρονιά Αλμέιδα, κατεγράφησαν ίσαμε 20+ θλάσεις. Με (τέτοια) Ευρώπη, το κόστος είναι συσσωρευμένο σε κοινή θέα για να το δει και να το αξιολογήσει ο καθένας. Ολα, εκεί είναι. Τα λάθη που…δεν γίνεται να τα προπονήσεις, και λοιπά. Αποδείχθηκε πάνω από τις δυνατότητές τους, το να υποστηρίξουν τις ίδιες εντάσεις και στα δύο μέτωπα. Και γονατισμένος, δεν μπορείς να κρυφτείς. Ούτε στη μία πλευρά του τερέν, ούτε στην άλλην.

Στη μία πλευρά, στον δείκτη αποτελεσματικότητας η ΑΕΚ είναι η…όγδοη, το πιστεύει κανείς ή όχι, ομάδα του πρωταθλήματος. Διότι στράγγισε η ποιότητα, στις αποφάσεις και στα τελειώματα. Γι’ αυτό, ενώ έχει τον σαφώς υψηλότερο αριθμό ολοκληρωμένων επιθέσεων, στη σούμα μετρά -12 γκολ από τον ΠΑΟΚ…που είναι μόλις πέμπτος σε αριθμό ολοκληρωμένων επιθέσεων. Στην άλλη πλευρά, όταν πέρυσι έφτυνε κανείς αίμα για να περάσει τη μεσαία γραμμή (άσε, να φτάσει ως το να πατήσει στην περιοχή της ΑΕΚ…) την Πέμπτη ο Πανσερραϊκός των δέκα παικτών ερχόταν και ξαναρχόταν.

Ναι, ο Αθανασιάδης έκανε “ατομικό λάθος”. Αλλά μήπως δεν έκανε ατομικό λάθος, όταν ο Αστέρας ερχόταν και ξαναρχόταν, κι ο Κοτάρσκι τις προάλλες στην Τρίπολη; Πίσω από το κάθε λάθος στη συγκεκριμένη πλευρά του τερέν, είναι το τι δικαιώματα έχεις δώσει. Περάσαμε ένα φθινόπωρο, με την ανιαρή ατάκα “σε αυτό το επίπεδο όποιο λάθος κάνεις το πληρώνεις”. Παίρνοντας δουλειά για το σπίτι τα Χριστούγεννα, η ωφέλιμη τροφή της σκέψης είναι πως ό,τι πληρώνεις με την ΟΜ, με τη Ρεν, με τον Αγιαξ, με τη Βιγιαρεάλ, εύκολα το πληρώνεις και με τον Βόλο, με τον Ατρόμητο, με τον Πανσερραϊκό, με τον Παναιτωλικό.

Την περασμένη Κυριακή “έπεσε το ταβάνι στο κεφάλι” του Παναθηναϊκού. Η άμεση σημείωση εδώ ήταν πως, κι όμως, δεν επρόκειτο για κάτι το ανεπανόρθωτο. Δευτέρα και Πέμπτη, οι Παναθηναϊκοί άρχισαν να νιώθουν πως…τελικά μπορεί και να μη έπεσε ολόκληρο το ταβάνι. Ή ότι έπεσε, αλλά πέρασε ξώφαλτσα από το κεφάλι. Δευτέρα και Πέμπτη, κοίταξαν το ταβάνι (και το κεφάλι τους) η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός. Να τους βεβαιώσουμε συνεπώς, ότι ωσαύτως δεν υπάρχει κάτι που δεν διορθώνεται. Η βαθμολογία, η τόσο στενή απόσταση των rich-4, το μαρτυρά πέραν πάσης αμφιβολίας. Το τυχερό μας, που λέγαμε.

Πηγή: Sport DNA