Του Αλέξη Σπυρόπουλου
Ενα κι ένα, κάνουν δύο. Ας αντιμετωπίσουμε τα μαθηματικά, λοιπόν. Η Ελλάδα την Κυριακή, εναντίον δέκα Μολδαβών έβαλε δύο γκολ και εναντίον εννέα Μολδαβών κανένα. Η Σλοβενία 72 ώρες μετά, την Τετάρτη, εναντίον έντεκα Μολδαβών έβαλε τέσσερα γκολ. Η Ελλάδα είναι στους οκτώ πόντους και σε 4-1 γκολ, η Σλοβενία είναι στους δέκα πόντους και σε 6-0 γκολ. Η Σλοβενία είναι καλύτερη από την Ελλάδα. Η Σλοβενία είναι δικαιωματικά πρώτη στον όμιλο.
Αυτά, μέχρι στιγμής. Facts. Τα άλλα, τι θα γίνει στα ματς του Νοεμβρίου, είναι εικασίες. Θα. Οι ανατροπές στο ποδόσφαιρο, γίνονται άνετα…με το στόμα μόνο. Το 0-0 με το Κόσοβο, προφανώς μπορεί να συμβεί. Δεν είναι καταστροφή. Αλλά το “δύο νίκες θέλαμε, δύο νίκες θέλουμε” είναι η εύκολη διαφυγή. Δείχνει γενικώς, μια κάποια ελαφρότητα στην αντιμετώπιση. Δύο νίκες θέλαμε, δύο νίκες θέλουμε, άντε κάν’ τες!
Δεν λέει κανείς, μονομιάς να επέλθει πανικός. Και το αφήγημα όμως, πόσο καλοί είμασταν κι απλώς η μπάλα δεν έμπαινε μέσα, είναι μία επίσης εύκολη διαφυγή. Το αφήγημα, πάσχει. Με 3/17 τελειώματα στον στόχο, πώς να μπει η μπάλα; Να έρθει…απέξω και να στρίψει για να πάει μέσα; Να είμαστε ειλικρινείς, με τους εαυτούς μας. Η ομάδα είχε ένταση. Η ομάδα είχε επιθυμία. Η ομάδα είχε βιασύνη. Η ομάδα είχε τσαπατσουλιά.
Ηταν μία κακή νύχτα στη δουλειά, για τον Φαν ‘τ Σχιπ. Μια διαχείριση άστοχη, και επί της αρχής και κατ’ άρθρον. Επί της αρχής δεν νοείται μηδενικό rotation, σε τρίτο ματς μέσα σε οκτώ ημέρες. Το ποδόσφαιρο σήμερα, απαιτεί φρεσκάδα. Η σειρά των παιγνιδιών, απαιτεί αναζωογόνηση. Κανένας Τζαβέλλας, όσο καλός, δεν γίνεται να παίζει σε οκτώ ημέρες 3 Χ 90′, είναι προπονητικό λάθος, υποψιάζομαι πως δεν θα βρούμε πουθενά στην Ευρώπη να συνέβη κάτι αντίστοιχο.
Πράγματι με τη Μολδαβία, κανείς από τους έντεκα δεν έδωσε σοβαρό δικαίωμα να χάσει τη θέση του με το Κόσοβο. Μία αλλαγή ωστόσο, ή δύο, δεν θα είχαν τιμωρητική έννοια. Εσύ πήγες καλά, μένεις στην ενδεκάδα. Εσύ όχι, βγαίνεις. Μία αλλαγή ή δύο, θα είχαν την έννοια της εξτρά ώθησης ενόψει ενός αγώνα που προμηνυόταν, και όντως ήταν, πιο περίπλοκος από τον αμέσως προηγούμενο.
Κατ’ άρθρον δε, ήταν προτεραιότητα να φύγει πρώτος-πρώτος από το πεδίο ο Ζέκα; Ο Ζέκα; Από πού κι ως πού; Εχουμε πει, σε ανύποπτο χρόνο. Κουρμπέλης/Ζέκα, ναι. Ζέκα/Μπουχαλάκης, ναι. Κουρμπέλης/Μπουχαλάκης κι ο Ζέκα έξω, όχι. Απαγορεύεται “εκ της αστυνομίας” του ποδοσφαίρου. Η ομάδα στο τελευταίο ημίωρο με τον Ζέκα έξω, έχασε πολλά περισσότερα απ’ όσα πήρε.
Και φυσικά δεν ήταν η πιο επείγουσα προτεραιότητα, να προσέλθουν στο πεδίο εκείνη τη στιγμή ο Μπουχαλάκης με τον Φούντα. Εκείνη τη στιγμή, μετά το 60′, η πλέον επείγουσα προτεραιότητα ήταν να προσέλθουν στο πεδίο ο Φορτούνης με τον Πέλκα. Ο κόουτς μοιάζει να έκανε τη δευτερεύουσα προτεραιότητα, πρώτη. Και την πρωτεύουσα, δεύτερη.
Εχει παρατηρηθεί, και με άλλους συναδέλφους του. Η διευκόλυνση των πέντε αλλαγών, μπερδεύει το μυαλό τους. Κάνει, να σκέπτονται σπάταλα. Εάν ο Φαν ‘τ Σχιπ είχε στη διάθεσή του τις κλασικές τρεις αλλαγές, αποκλείεται να ξεκινούσε από τον Ζέκα. Με τρεις αλλαγές, το πρώτο πράγμα που πιθανότατα θα πίεζε τον εαυτό του ν’ αντιμετωπίσει, είναι η δυσλειτουργία στον δεξιό μπακ.
Θα ήταν και πιο ευέλικτος ίσως, στην αντιμετώπιση. Γιατί η πραγματική λύση εκεί, δεν ήταν να βγάλει στόπερ και να βάλει πάλι στόπερ. Αυτό λέγεται, ανακύκλωση της δυσλειτουργίας. Ο δυστυχής Λημνιός, σε κάποια φάση στο β’ μέρος εκλιπαρούσε για ένα απλό όβερλαπ που θα του έλυνε τα πόδια. Η ευέλικτη λύση εκεί, ήταν να παίξει μπακ ο Λημνιός (με τον Πέλκα μπροστά του). Ή…και ο Ζέκα, ακόμη-ακόμη!
Εν πάση περιπτώσει, ό,τι έγινε έγινε. Η ελαφρότητα όμως, επείγει να εξαλειφθεί. Μετά από ένα τέτοιο αποτέλεσμα, να σας πω τι θα συνέβαινε κάποτε. Θα συνέβαινε το εξής. Η παλιοπαρέα θα έτρωγε βραδινό, με πατάτες τηγανητές και CocaCola. Υστερα, θα έπαιρναν τα τσιγάρα και το ουίσκι και θα μαζεύονταν στο κοινόχρηστο εξτρά δωμάτιο. Και θα ξημερώνονταν, στο πώς και στο γιατί. Ανάλυση, της ανάλυσης, ω ανάλυση.
Δεν θα έβγαινε, από μια…τέτοιας μορφής ανάλυση, κάτι. Επιβεβαίωνε ωστόσο, το νοιάξιμο. Αν θέλετε, το τσούξιμο για το αποτέλεσμα. Και σίγουρα, ενίσχυε τον δεσμό.
Πηγή: Sport DNA
