Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για μια βραδιά – δείγμα της ποιότητας του έργου που παράγει ο Πορτογάλος προπονητής, ο οποίος αποτελεί εξαιρετική επιρροή για τους νέους Ελληνες προπονητές.
Παρακολουθώντας την αγωνιστική συμπεριφορά της στα προηγούμενα παιχνίδια, και ειδικά στα δύο εκτός έδρας ματς που έδωσε απέναντι σε Παρί Σεν Ζερμέν και Λιον, ο παρατηρητής μπορούσε να αντιληφθεί τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία της Μαρσέιγ και ειδικά στο ανασταλτικό κομμάτι του παιχνιδιού της. Μπορούσες εύκολα να αντιληφθείς ότι είχε δουλέψει πολύ προκειμένου να κλείνει τους χώρους του κεντρικού άξονα, αλλά και ότι δυσκολευόταν να κάνει το ίδιο στις πτέρυγες με συνέπεια να επιτρέπει στον αντίπαλό της να φέρνει την μπάλα στην περιοχή της με πλαγιοκοπήσεις. Βλέποντας αυτά τα παιχνίδια μπορούσες να υποθέσεις ότι ο Ολυμπιακός θα δοκίμαζε να ακολουθήσει την πεπατημένη της Παρί και της Λιόν και να δοκιμάσει να επιτεθεί από τα πλάγια.
Το τι πρέπει να κάνεις μπορείς εύκολα να το καταλάβεις· το πώς και με ποιους θα το κάνεις είναι αυτό που αποφασίζει αν θα τα καταφέρεις να εκμεταλλευθείς τις αδυναμίες του αντιπάλου σου.
Μια ομάδα του Champions League δεν έχει πολύ χρόνο για να ετοιμάσει ένα παιχνίδι. Στην πραγματικότητα το προπονητικό επιτελείο έχει μια προπόνηση για να δουλέψει στα στοιχεία που θέλει να βάλει στο αγωνιστικό πλάνο ενός παιχνιδιού. Μια προπόνηση για να δοκιμάσει συστήματα και να δημιουργήσει καταστάσεις παιχνιδιού σαν αυτές που θα συναντήσουν στον αγώνα οι ποδοσφαιριστές προκειμένου να τους δημιουργήσει το πλαίσιο που λειτουργεί σαν εξομοιωτής και να τους εκπαιδεύσει στην λήψη αποφάσεων.
Στα «χαρτιά» ο Ολυμπιακός έπαιξε 4-2-3-1 απέναντι στην Μαρσέιγ και έδωσε την εντύπωση στον Αντρε Βίλας Μπόας ότι ο Βαλμπουενά θα είναι 10αρι και θα κινηθεί στον κεντρικό άξονα. Στο τερέν ο Βαλμπουενά υπηρέτησε δύο διαφορετικά συστήματα. Στο πρώτο ημίχρονο βρέθηκε αριστερά στη γραμμή για να δημιουργήσει χώρο και να δώσει την ευκαιρία στον Μασούρα και τον Χολέμπας να κινηθούν στον εσωτερικό διάδρομο και να δημιουργήσουν ευκαιρίες. Στο δεύτερο ημίχρονο έκανε αρχικά το ίδιο από την δεξιά πλευρά για να δώσει τις ίδιες ευκαιρίες στον Ρατζέλοβιτς και τον Ραφίνια, και από το 77’, όταν μπήκε ο Φορτούνης, πήγε στο δεξί άκρο για να εκμεταλλευθεί τους χώρους που άφηνε λόγω της κούρασης και των τακτικών επιλογών του Μποας η Μαρσέιγ.
Στον τρόπο που διαχειρίστηκε το παιχνίδι ο Πέδρο Μαρτίνς δεν ήξερες τι να πρωτοθαυμάσεις:
- Πήρε ένα πολύ μεγάλο ρίσκο στο α’ ημίχρονο, όταν επέλεξε στρατηγικά να κάνει οικονομία στις δυνάμεις και να επιτεθεί στο β’ για να εκμεταλλευθεί την κόπωση της Μαρσέιγ, η οποία έκανε την ακριβώς αντίθετη επιλογή στρατηγικής και έπαιξε «στα κόκκινα» στο πρώτο μέρος.
- Διαχειρίστηκε υποδειγματικά τη συναισθηματική φόρτιση του Βαλμπουενά και του πήρε ένα ματς βγαλμένο από τα highlights της μεγάλης καριέρας του.
- Πρόλαβε να βάλει στο νόημα του παιχνιδιού του Ολυμπιακού τον Εμβιλά, τόσο που ο Γάλλος να συμπεριφέρεται σαν να γνωρίζει εδώ και χρόνια τα συστήματα που χρησιμοποιεί ο Ολυμπιακός για το χτίσιμο των επιθέσεών του, για τις τακτικές απαιτήσεις του ρόλου του κατά το δεύτερο στάδιο των επιθέσεων, για τον συντονισμό του και τον συγχρονισμό του με τον Μπουχαλάκη αλλά και τους κεντρικούς αμυντικούς και τελικά όλη την ομάδα.
- Είχε το θάρρος να πάρει δεύτερο ρίσκο και να παίξει με δύο σέντερ φορ και δύο δεκάρια προκειμένου να εξαντλήσει τις πιθανότητες και να προκαλέσει την τύχη του για τη νίκη.
- Διαχειρίστηκε αποτελεσματικά τις – επηρεασμένες από τις επιπτώσεις του κορονοϊού – φυσικές δυνάμεις του Ολυμπιακού σε μια εποχή που αυτό δυσκολεύονται να το κάνουν τεχνικά επιτελεία του επιπέδου της Ρεάλ.
- Και, συνολικά, για ακόμη μια φορά διάβασε πολύ καλά τον αντίπαλο και έπεσε μέσα στην προεκτίμησή του. Συνεννοήθηκε με τους ποδοσφαιριστές του, τους έπεισε να ακολουθήσουν το πλάνο και να μείνουν στο πλάνο, και τους βοήθησε να μείνουν συγκεντρωμένοι μέχρι το τέλος προκειμένου να είναι εκείνοι που θα εκμεταλλευθούν την μια στιγμή αδυναμίας του αντιπάλου και όχι αυτοί που θα κάνουν το ένα λάθος της αποφασιστικής σημασίας.
Το έχω σημειώσει ξανά στην διάρκεια του περσινού Champions League: στη δουλειά του Μαρτίνς βλέπω την ποιότητα που διακρίνω στη δουλειά των προπονητών που εργάζονται στα κορυφαία πρωταθλήματα και μάλιστα στο επίπεδο των συλλόγων που κάνουν πρωταθλητισμό. Γι’ αυτό και είμαι βέβαιος ότι η δική του δουλειά θα επηρεάσει τους Ελληνες προπονητές, όπως συμβαίνει με τους προπονητές των χωρών στις οποίες εργάζονται οι μάνατζερς της ελίτ.
πηγή: gazzetta.gr