Η μεσοεπιθετική γραμμή του ΠΑΟΚ (εξαιρουμένης της θέσης του σέντερ φορ) από πέρυσι ακόμα, ήταν πιθανότατα η καλύτερη στη σύγχρονη ιστορία του κλαμπ και μια από τις καλύτερες εδώ και πολλά χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με έναν μεταγραφικό σχεδιασμό όχι ακριβώς υποδειγματικό, ο “Δικέφαλος” πέτυχε αυτό το καλοκαίρι να κάνει σημαντικό upgrade στις θέσεις από τα χαφ και μπροστά, ενώ τρέχει για να καλύψει τρύπες από τη μέση και πίσω!
Η αναβάθμιση στην επίθεση με Τσάλοφ, Τισουντάλι να προστίθενται σε Ζίφκοβιτς, Τάισον, “Ντέλια”, Ντεσπόντοφ, Μουργκ, Μπράντον ενώ έρχεται και ο …γιος του Μπίσεσβαρ Σόλα Σορετίρε, δεν είναι θεωρητική, είναι εντελώς πρακτική και ήδη άρχισε να φαίνεται στο χορτάρι, Η αποδυνάμωση από εκεί και πίσω είναι επίσης εντελώς πρακτική: λείπουν σε σχέση με τις περυσινές σταθερές της ενδεκάδας οι Μεϊτέ, Κουλιεράκης και Έκονγκ, Τσιγγάρας σε επίπεδο rotation, άντε και ο Μάρκος Αντώνιο. Έχουν έρθει ο Μαντί Καμαρά για βασικός και ο Θυμιάνης για επιπλέον λύσεις. Δεν χρειάζεται πολύ ανάλυση ότι ο ΠΑΟΚ υστερεί και ποσοτικά και ποιοτικά σε σχέση με την ομάδα που πήρε το πρωτάθλημα. Και το πρόβλημα είναι ότι με βάση όσα ακούγονται, η κάλυψη που θα επιχειρήσει μοιάζει να αφορά στην ποσότητα πρωτίστως, με ερωτηματικό την ποιότητα. Θέλω να πω ο Κόλεϊ στα στόπερ έχει μια σημαντική καριέρα πίσω του, upgrade σε σχέση με τον “Κούλιε” δεν συνιστά, ο ΠΑΟΚ θα είναι τυχερός αν ο έμπειρος στόπερ πλησιάσει την απόδοση και την προσφορά του Χανιώτη. Και ο Μπακαγιόκο στα χαφ, αποτελεί ένα μεγάλο ερωτηματικό και εντέλει ρίσκο, αφού η καριέρα του βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, παρότι στα καλά του δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιο μέσοι στην Σούπερ Λίγκα.
Τα παραπάνω ισχύουν αν επιβεβαιωθούν τα ονόματα που ακούγονται τελευταία και δεν προκύψει κάποια ηχηρή έκπληξη από εκείνες που αρέσουν στον Σαββίδη στο φινάλε των μεταγραφών. Σε κάθε περίπτωση όμως η αστοχία δεν κρύβεται. Ούτε ο εκνευρισμός του Λουτσέσκου κρύβεται.
Αν έκανε άλλος δηλώσεις όπως αυτές που έκανε ο Ρουμάνος το βράδυ της Κυριακής, το θέμα θα ήταν μεγάλο και σοβαρό. Επειδή ο Ραζβάν και η διοίκηση του “Δικεφάλου” έχουν τα καλοκαίρια μια σχέση …πάθους, με γκρίνιες, καυγάδες, αντιδράσεις αλλά και μεγάλο έρωτα, ελπίζω ότι δεν έχουν (οι δηλώσεις) μεγαλύτερο βάθος από την ενόχληση της στιγμής.
Το τρίτο που δεν κρύβεται βέβαια, είναι ότι ο ΠΑΟΚ εξακολουθεί να έχει καλή ομάδα. Το έδειξε και στο δεύτερο ημίχρονο με τον Παναιτωλικό και με την Σάμροκ. Μέτριας έως χαμηλής δυναμικότητας αντίπαλοι, μα πειστικές και γεμάτες εμφανίσεις έτσι κι αλλιώς.
Με μεγάλο όπλο την δουλειά του προπονητή , οι πρωταθλητές ξεπερνούν σιγά – σιγά το σοκ του αποκλεισμού από την Μάλμε, παίρνουν τις νίκες που χρειάζεται, αποδίδει σωστό και ωραίο ποδόσφαιρο σε διαστήματα των παιχνιδιών του και επιβεβαιώνει ότι βρίσκεται σε καλύτερο επίπεδο από τον ανταγωνισμό (ΑΕΚ και ΠΑΟ κυρίως), εξαιτίας της ομοιογένειάς του. Ο ΠΑΟΚ αγωνιστικά είναι καλά, για το χρονικό σημείο της σεζόν που βρισκόμαστε. Και με βάση το παρελθόν, δικαιούμαστε να πιστεύουμε ότι στο επόμενο δίμηνο θα γίνει αισθητά καλύτερος.
Εντούτοις τα κενά υπάρχουν. Και πρέπει να καλυφθούν. Μια εκπληκτική μεσοεπιθετική γραμμή και μια ελλειμματική μεσοαμυντική γραμμή, σπανίως οδηγούν ψηλά, ακόμα και όταν στον πάγκο βρίσκεται κάποιος με ειδικότητα να τρυπάει το ταβάνι των δυνατοτήτων του ρόστερ του.
Πηγή: Sdna
