Του Θάνου Σαρρή
Για πρώτη φορά στην ιστορία, τόσο ο τελικός του Copa Libertadores όσο και αυτός του Sudamericanα αποτελούνται αποκλειστικά από βραζιλιάνικες ομάδες, οι οποίες τα τελευταία χρόνια δείχνουν να έχουν ξεφύγει από τις υπόλοιπες.
Eίναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που η νικήτρια του Copa Libertadores θα είναι από τη χώρα της Σελεσάο. Πρόπερσι, η Φλαμένγκο νίκησε 2-1 τη Ρίβερ Πλέιτ στη Λίμα. Πέρυσι, ο «εμφύλιος» ανάμεσα σε Παλμέιρας και Σάντος βρήκε νικήτρια την ομάδα του Άμπελ Φερέιρα και φέτος, η «βερντάο» επέστρεψε στον τελικό, για να βρει απέναντί της τη Φλαμένγκο. Για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια, η Αργεντινή έμεινε φέτος χωρίς εκπρόσωπο στα ημιτελικά του Copa Libertadores, στα οποία, βρέθηκαν τρεις ομάδες από τη Βραζιλία. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που τρεις ομάδες από την ίδια χώρα βρέθηκαν στους «4» της διοργάνωσης.
Στη σκληρή μάχη που προέκυψε ανάμεσα στην Παλμέιρας και την Ατλέτικο Μινέιρο, η ομάδα του Φερέιρα ήταν εκείνη που πήρε την πρόκριση, ενώ η Φλαμένγκο δεν δυσκολεύτηκε απέναντι στην Μπαρτσελόνα του Εκουαδόρ. Στη δεύτερη τη τάξει μεγαλύτερη διοργάνωση της Λατινικής Αμερικής, το Σουδαμερικάνα, η Ατλέτικο Παραναένσε πέρασε με δύο νίκες την Πενιαρόλ, όπως και η Μπραγκαντίνο, το πρότζεκτ της Red Bull στη Βραζιλία, που επικράτησε της Λιμπερτάδ Ασουνσιόν.
Βραζιλία: Τα οικονομικά δεδομένα
Η κυριαρχία των ομάδων της Βραζιλίας στο χορτάρι είναι ξεκάθαρη, όπως και εκτός αυτού. Η απόσταση στα οικονομικά δεδομένα σε σχέση με την Αργεντινή πλέον είναι πολύ μεγάλη, γεγονός που αποτυπώνεται στις μεταγραφές παικτών, αλλά και προπονητών. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ερνάν Κρέσπο, ο οποίος, μετά την κατάκτηση του Sudamericana με την Ντεφένσα ι Χουστίσια έκανε το επόμενο βήμα, αναλαμβάνοντας τον πάγκο της Σάο Πάουλο. Το 2019, τα έσοδα των ομάδων της Βραζιλίας παρουσίασαν άνοδο 18%, γεγονός που αποδεικνύει στην πράξη τις καλύτερες μέρες για τους συλλόγους.
Παράλληλα, όπως αποτυπώθηκε σε πρόσφατη έρευνα της FIFPRO, οι Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές είναι την τελευταία δεκαετία οι πλέον περιζήτητοι σε όλες τις μεταγραφικές αγορές. Συγκεκριμένα, 15.128 παίκτες από τη χώρα της Σάμπα πήραν μεταγραφή από το 2011 μέχρι το 2020, γεγονός που κατατάσσει την Βραζιλία στην πρώτη θέση της σχετικής λίστας και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τους υπόλοιπους. Δεύτερη είναι η Αργεντινή με 7.444 ποδοσφαιριστές, ενώ την τριάδα κλείνουν οι 5.523 Βρετανοί. Οι παίκτες της «Σελεσάο» είναι πρώτοι με διαφορά και στα συνολικά χρήματα που δαπανήθηκαν για την απόκτησή τους, καθώς συνολικά, 7.07 δις δόθηκαν για μεταγραφές ποδοσφαιριστών από τη Βραζιλία!
Ένα ακόμα στοιχείο που δείχνει την υπεροχή των βραζιλιάνικων ομάδων τα τελευταία χρόνια, είναι ο πίνακας με τις ομάδες που ξόδεψαν περισσότερα σε μεταγραφές. Στην πρώτη δεκάδα βρίσκονται μόλις δύο σύλλογοι από την Αργεντινή, η Μπόκα Τζούνιορς και η Ρίβερ Πλέιτ, ενώ όλες οι υπόλοιπες είναι από τη χώρα του καφέ. Η Φλαμένγκο είναι πρώτη, η Ατλέτικο Μινέιρο δεύτερη και η Μπόκα τρίτη. Η οικονομική άνοδος συμπίπτει και με την μεγαλύτερη επιρροή στα κέντρα αποφάσεων.
Οι Αργεντίνοι, μετά τον αποκλεισμό της Μπόκα από την Ατλέτικο Μινέιρο ήταν τόσο έξαλλοι για τη διαιτησία και τη συμπεριφορά της διοργανώτριας αρχής, που έφτασαν στο σημείο άνθρωποι της Ρίβερ να μιλούν δημόσια υπέρ των «Σενέισες». Ο τρόπος που τελικά η Βραζιλία ανέλαβε τη διεξαγωγή του Copa America έδειξε σημαντική επιρροή, ενώ ήταν χαρακτηριστικό ότι τα νοκ-άουτ του Libertadores ξεκίνησαν μια βδομάδα μετά το Copa America, όταν όλες οι χώρες ήταν σε περίοδο προετοιμασίας και μόνοι οι βραζιλιάνικες είχαν κανονικό αγωνιστικό ρυθμό. Κρίνοντας από την απόσταση που μεσολαβεί ανάμεσα στους ημιτελικούς και τον τελικό, η διοργάνωση θα μπορούσε να είχε επιστρέψει λίγο αργότερα. Αντίστοιχες υπόνοιες υπήρξαν και για τη φαρσοκωμωδία που έγινε στο πρόσφατο Βραζιλία – Αργεντινή, με τις αρχές να κυνηγούν παίκτες της «αλμπισελέστε», λόγω των πρωτόκολλων του Covid.
Ο αντίλογος, βέβαια, σε όλα εκείνα που προσάπτουν οι αντίπαλοι είναι η εικόνα μέσα στον αγωνιστικό χώρο, όπου οι η Ρίβερ αποκλείστηκε με δύο ήττες, 4 γκολ κατά και κανένα υπέρ, από την ομάδα που προκάλεσε την οργή της Μπόκα. Τα τρία από τα τέσσερα γκολ της «Γκάλο» σημειώθηκαν από τους Αργεντίνους Νάτσο Φερνάντες και Ματίας Ζαράτσο, γεγονός που είχε τη δική του σημειολογία.
Ο Ζόρσε Ζεσούς και η διαφορετική νοοτροπία
Στα μέσα του 2019, ο Πορτογάλος προπονητής Ζόρζε Ζεσούς ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Φλαμένγκο. O δύο φορές φιναλίστ του Europa League με την Μπενφίκα έφτασε στο Ρίο, γνωρίζοντας πολύ καλά την αγορά της Λατινικής Αμερικής και έχοντας ξεκάθαρο σχέδιο για να εξελίξει την «μενγκάο», στηριζόμενος στα επιθετικά όπλα που είχε στο μεσοεπιθετικό κομμάτι. Η συνύπαρξη των Γκαμπικόλ, Μπρούνο Ενρίκε, Έβερτον Ριμπέιρο και Ντε Αρασκαέτα ήταν κομβικής σημασίας, όμως μέχρι στιγμής δεν είχε βρεθεί η φόρμουλα της αρμονικής συνύπαρξής του εντός 11άδας. Το timing της άφιξης του Πορτογάλου ήταν ιδανικό, καθώς, λόγω του Copa America, βρήκε τον χρόνο να δουλέψει στην τακτική και την ομοιογένεια, κάτι που μέχρι τότε μόνο συχνό φαινόμενο δεν ήταν στη Βραζιλία. Το πρότζεκτ της Φλαμένγκο απογειώθηκε και η κυριαρχία της στην ήπειρο σφραγίστηκε με την κατάκτηση του Libertadores το 2019, ενώ παράλληλα κυριάρχησε τόσο στο Μπραζιλεϊράο, όσο και στο πρωτάθλημα Carioca.
Η ομάδα του Ζεσούς γεύτηκε το νέκταρ της επιτυχίας παίζοντας επιθετικό ποδόσφαιρο, χωρίς να φοβάται το ρίσκο, συντρίβοντας έτσι τη νοοτροπία που μέχρι και το 2018 κυριαρχούσε στις περισσότερες ομάδες της Βραζιλίας, η οποία είχε μείνει για καιρό χωρίς την εισροή νέων ιδεών. Ειδικότερα μπροστά στο άγνωστο του Λιμπερταδόρες, η παθητική στάση με τις βαθιές άμυνες και την αναζήτηση των αντεπιθέσεων ήταν εκείνη που κυριαρχούσε, οδηγώντας σε αρκετούς αποκλεισμούς με το κεφάλι χαμηλά. Οι προπονητές, έχοντας και τον φόβο της απόλυσης συνεχώς πάνω από τα κεφάλια τους, προσπαθούσα να προστατέψουν για όσο το δυνατόν περισσότερο χρονικό διάστημα τη δουλειά τους, πολλές φορές πηγαίνοντας κόντρα στην αγωνιστική τους φιλοσοφία και αναζητώντας απλώς τη θωράκιση της εστίας τους. Η ομάδα του Ζεσούς έδιωξε τον φόβο και σε αυτό βοήθησε το γεγονός ότι τα μπάτζετ ήταν πολλαπλάσια των ομάδων που αντιμετώπιζαν στo Libertadores και το Sudamericana, ενώ τα ρόστερ τους συνεχώς γέμιζαν με εμπειρία και ποιότητα. Ο ανταγωνισμός αυξήθηκε, η νοοτροπία άλλαξε.
Red Bull και μεταγραφές
Η πανδημία του COVID-19 και οι αλλαγές στα προγράμματα προπόνησης και αγώνων επανέφεραν την ρεαλιστική προσέγγιση στην πορεία της Παλμέιρας προς την κατάκτηση του περσινού τίτλου, όμως ακόμα και αυτό, φέτος, δείχνει να αλλάζει. Το 2019 ήταν και η χρονιά που ξεκίνησε η επένδυση της Red Bull στην Μπραγκαντίνο. Mέσα σε δύο χρόνια κατάφερε αυτό που δεν έχει κάνει κανένα άλλο πρότζεκτ της πολυεθνικής, να φτάσει σε τελικό διασυλλογικής διοργάνωσης. Η Μπραγκαντίνο, που είχε βρεθεί ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία χτίζει νέο υπερσύγχρονο προπονητικό, ενώ κάνει μεταγραφές τύπου Μπρούνο Πραξέδες, ο οποίος αποκτήθηκε από την Ιντερνασιονάλ έναντι 6 εκατομμυρίων ευρώ. Κάπου τόσα κόστισε και ο Άρτουρ από την Παλμέιρας. Φέτος, πούλησε τον Κλαουντίνιο στη Ζενίτ για 16 εκατομμύρια. Η νέα ποδοσφαιρική προσέγγιση δημιούργησε ένα νεανικό σύνολο, με ταλαντούχους παίκτες και ποδόσφαιρο κατοχής. Η επιτυχία ήρθε πολύ πιο γρήγορα από ό,τι φαντάζονταν ακόμα και οι ίδιοι οι οπαδοί της. Η επένδυση έπιασε τόπο και έκανε τους ισχυρούς ηγέτες των άλλων συλλόγων να βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά.
Οι μεγάλες ομάδες έγιναν περισσότερο ανοιχτόμυαλες τόσο σε τακτικές, όσο και σε απόκτηση παικτών διαφορετικών εθνικοτήτων, αφού τα τελευταία χρόνια δίνουν μεγαλύτερη σημασία στο σκάουτινγκ εντός της ηπείρου. Παράλληλα, βρήκαν τη δική τους μεταγραφική οδό. Από τη μία, αποτελούν πλέον ιδανικούς προορισμούς για ποδοσφαιριστές με μεγαλύτερη εμπειρία, που θέλουν να κλείσουν την καριέρα τους στη χώρα τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ντιέγκο Κόστα της Ατλέτικο Μινέιρο. Κοιτάζοντας τα ρόστερ των ομάδων, θα θυμηθείτε αρκετά γνωστά ονόματα. Παράλληλα, έχουν τη δυνατότητα να δελεάσουν παίκτες που δοκιμάστηκαν στην Ευρώπη ή πήραν μεταγραφή για πρωταθλήματα με τεράστιους μισθούς, χωρίς την επιτυχία που θα περίμεναν. Όταν ο Γκαμπιγκόλ, για παράδειγμα, έκανε το βήμα από τη Σάντος για την Ίντερ, ελάχιστοι πίστευαν ότι τελικά θα γράψει τη δική του ιστορία στη Φλαμένγκο. Η Βραζιλία έχει καταφέρει να «προστατέψει» τους παίκτες της από το μεγάλο άνοιγμα που έχει γίνει βορειότερα, στην MLS, με επίκεντρο τους λατινοαμερικανούς. Τα ταλέντα δεν φεύγουν όσο εύκολα όσο παλιότερα, ειδικά στις μεγάλες ομάδες, οι οποίες πλέον δείχνουν δελεαστικές ακόμα και για ποδοσφαιριστές των ιστορικών συλλόγων της Αργεντινής.
Η άνθιση της Βραζιλίας ήρθε σε έναν καιρό με σημαντικά οικονομικά προβλήματα στην υπόλοιπη ήπειρο, τα οποία έγιναν χειρότερα με την έξαρση του κορωνοϊού. Προς το παρόν, το χάσμα που έχει δημιουργηθεί είναι μεγάλο και μένει να δούμε αν κάποια ομάδα από την Αργεντινή θα καταφέρει να αλλάξει τα δεδομένα…
Πηγή: Fanatico