Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Πέρυσι ο ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό έπαιξαν έξι φορές – οι πέντε σε παιχνίδια με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, η έκτη δίχως βαθμολογικό ενδιαφέρον για τους «Ερυθρολεύκους» αλλά με ιστορικό (το ματς όπου ο ΠΑΟΚ του έσπασε το αήττητο).
Συνολικά ο Ολυμπιακός νίκησε τρεις φορές, ο ΠΑΟΚ δύο και ένα παιχνίδι ήρθε ισόπαλο. Όλα τα ματς κρίθηκαν στην κόψη του ξυραφιού. Μόνο σε ένα υπήρξε διαφορά δυο γκολ , στον επαναληπτικό του κυπέλλου στο «Καραϊσκάκης» (2-0 ο Ολυμπιακός) αλλά και εκεί, τα πάντα κρίθηκαν στο τέλος και η πρόκριση παιζόταν μέχρι τα τελευταία λεπτά.
Ο Ολυμπιακός νίκησε και στα δυο ματς στην Τούμπα, όσον αφορά στο πρωτάθλημα, με το ίδιο σκορ (1-0) και πανομοιότυπο τρόπο.
Ο ΠΑΟΚ έμεινε αήττητος στο «Καραϊσκάκης», και πάλι όσον αφορά στο πρωτάθλημα, (1-1 και 0-1).
Τα παραπάνω δείχνουν ότι η διαφορά των δυο -κατά τεκμήριο – καλύτερων ομάδων στην Ελλάδα την τελευταία διετία, ακόμα και πέρυσι, μια σεζόν από τις καλύτερες στην ιστορία του Ολυμπιακού, δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο φάνηκε στην τελική βαθμολογία.
Στην πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς έτσι. Τα δύο 1-0 του Ολυμπιακού στην Τούμπα (με τα οποία ουσιαστικά εξασφάλισε τον τίτλο) μπορεί να μοιάζουν οριακά, ήταν όμως σχετικά εύκολα. Εκεί μετρήθηκε ο περυσινός ΠΑΟΚ. Εκεί έδειξε ξεκάθαρα ότι δεν διέθετε ότι χρειαζόταν να διεκδικήσει το πρωτάθλημα μέχρι τέλους. Ή αν προτιμάτε εκεί ξεδίπλωσε εμφατικά και δίχως δυνατότητα αμφισβήτησης ο Ολυμπιακός την ανωτερότητά του. Σοβαρός, με πλάνο και ποιότητα στις κρίσιμες στιγμές, πέρασε δυο φορές από την Θεσσαλονίκη (την πρώτη σε κατάμεστη Τούμπα) με αέρα και άνεση πρωταθλητή.
Φέτος οι Πρωταθλητές, όπως οι περισσότερες ομάδες στον κόσμο, παρουσιάζονται χειρότεροι από πέρυσι. Πλην όμως, εντός συνόρων, δεν έχουν πρόβλημα. Μεσοαμυντικά παραμένουν οργανωμένοι, σφιχτοί και αρκούντως σοβαροί, για να μην δέχονται φάσεις από την συντριπτική πλειονότητα των ομάδων της Σούπερ Λίγκας. Μπροστά, τους αρκεί ο σπουδαίος Ελ Αραμπί και οι εκλάμψεις ποιότητας είτε του Φορτούνη, είτε του Βαλμπουενά για να κερδίζουν. Με διαφορά δέκα βαθμών από τον τρίτο ΠΑΟΚ (θα μου επιτρέψετε να μην θεωρώ τον Άρη διεκδικητή του τίτλου – όχι από τον Ολυμπιακό) έχουν ουσιαστικά κατακτήσει το πρωτάθλημα πριν καν τα μέσα Ιανουαρίου. Δικαίως. Είναι και πάλι η καλύτερη ομάδα. Τούτο, κατά τη γνώμη μου, δεν αλλάζει ότι κι αν συμβεί την Τετάρτη στην Τούμπα.
Κι ωστόσο το ματς, ειδικά για τον ΠΑΟΚ, έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Διότι αν ο στόχος είναι να επανέλθει στην κορυφή, αρχής γενομένης από την επόμενη σεζόν, ο Ολυμπιακός αποτελεί τον αντίπαλο που πρέπει να προσπεράσει. Άρα τα παιχνίδια μαζί του (τουλάχιστον άλλα τρία, το δεύτερο εντός του μήνα) θα του δείξουν την απόσταση που έχει να διανύσει. Πόσο μεγάλη είναι σήμερα, πόσο μεγάλη θα είναι σε μερικούς μήνες;
Αν μέχρι τα πλέι – οφ έχει ανοίξει σε σχέση με την σημερινή, τότε η σεζόν θα έχει πάει ολότελα χαμένη.
Τη χρονιά που ο ΠΑΟΚ πήρε αήττητο πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός ήρθε στην Τούμπα με φόρα και προερχόμενος από καλές εμφανίσεις, για να διεκδικήσει τις πιθανότητες του. Έφυγε με το -κολακευτικό, με βάση την εμφάνισή του – 3-1. Ο Μαρτίνς είδε εκεί και τότε την απόστασή του από τον ΠΑΟΚ. Την κάλυψε, με συνεχή δουλειά, σωστές επιλογές (και βοηθούμενος από τα μετέπειτα λάθη του «Δικεφάλου»). Παρεμπιπτόντως, στις επόμενες επισκέψεις στην έδρα του ΠΑΟΚ, άλλαξε και τακτική.
Τώρα είναι ο ΠΑΟΚ που έχει δρόμο μπροστά του. Τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό μπορούν να του δείξουν πόσο δρόμο ακριβώς.
Υ.Γ. Τα παραπάνω αφορούν στο ποδόσφαιρο και μόνο σε αυτό. Όχι ιπτάμενα ρολά ταμειακής μηχανής και …σοβαρούς τραυματισμούς, όχι Επιτροπές Επαγγελματικού Αθλητισμού και Μαρούπες, όχι αστείες απόπειρες δωροδοκίας. Δεν τα αναφέρω, διότι φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει κάποιος στον ΠΑΟΚ που να μην αντιλαμβάνεται την ιδιαίτερη σημασία αυτών των αγώνων έτσι κι αλλιώς .
Στον αγωνιστικό χώρο όμως, μας αρέσει, δεν μας αρέσει ο Ολυμπιακός εδώ και ενάμιση χρόνο είναι καλύτερη ομάδα από τον ΠΑΟΚ.
Και όσες ανακοινώσεις κι αν βγάλει ο «Δικέφαλος», η μόνη απάντηση στη διαρκή εξωαγωνιστική χυδαιότητα του Ολυμπιακού, η μόνη απάντηση δηλαδή που θα πονέσει πραγματικά, είναι να γίνει ο ίδιος καλύτερη ομάδα.
Υ.Γ.2: Καταπληκτικό! Η εφημερίδα «Κόκκινος Πρωταθλητής» πρώτα έκανε πρωτοσέλιδο του κλάμα του Εμμανουηλίδη με ωραίο τρόπο και μετά αυτό – αποθεώθηκε γράφοντας
«Αυτό είναι το μεγαλείο του Θρύλου». Ό,τι ας πούμε το πρωτοσέλιδο ένωσε τους οπαδούς όλων των ομάδων. Ας είναι. Μου άρεσε το αρχικό πρωτοσέλιδο, κι ας το υπονόμευσαν οι ίδιοι οι εμπνευστές του, βγάζοντας φόρα – παρτίδα την υποκρισία τους. Οπότε ας μείνουμε εκεί και ας αφήσουμε «το μεγαλείο του Θρύλου» ασχολίαστο…
Πηγή: Sport DNA
