Εχει ένα πολύ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό η κοινωνία της ΑΕΚ των τελευταίων ετών. Οι οπαδοί της είναι οι πιο υποστηρικτικοί συγκριτικά με κάθε άλλης ομάδας στο γήπεδο, ταυτόχρονα είναι και οι πιο «γκρινάρηδες» στα social media. Ο ΑΕΚτζής άρχισε να ασχολείται πολύ περισσότερο με την αγαπημένη ομάδα του μετά την επιστροφή στην πρώτη εθνική, συνδέθηκε και αγάπησε πάρα πολύ την ομάδα του με το πρωτάθλημα του 2018, κατά τη διάρκεια της κατασκευής της OPAP Arena απέκτησε ένα μοναδικό για Ελληνα οπαδό χειροπιαστό όραμα και το τρίπτυχο Αλμέιδα – νταμπλ – νέο γήπεδο τα «έσπασε»!
Τα τελευταία δέκα χρόνια εκατομμύρια ΑΕΚτζήδες ενώθηκαν και πάλι νοητά. Νέες γενιές οπαδών γεννήθηκαν, πολλοί «απενεργοποιημένοι» και αποστασιοποιημένοι βρήκαν ξανά το «κλικ» που τους έφερε κοντά στο αγαπημένο τους club, οι άνω των 60 θυμήθηκαν τα παλιά μεγαλεία. Ο ΑΕΚτζής είναι πλέον πολύ πιο συναισθηματικός με την ομάδα του. Και ασχολείται πια περισσότερο με την ομάδα του! Μπορεί να συζητά σήμερα επί τρεις ώρες για τη θέση στην οποία ταιριάζει καλύτερα ο Λαμέλα, να μιλά ακατάπαυστα για τον Πιερό και την επικείμενη πώληση του Λιβάι, μπορεί να τσακωθεί με «συνοπαδό» για το αν ο… Γκατσίνοβιτς μπορεί να παίξει αριστερός μπακ!
Μια νίκη που μπορεί να της «φτιάξει» όλη τη σεζόν
Ολο αυτό το ενδιαφέρον, όλη αυτή η ενασχόληση και η αγάπη, στην εποχή των social media και της υπερπληροφόρησης μπορεί να κάνει και το club ευάλωτο στην γκρίνια, όταν ο οργανισμός την θρέφει. Μπορεί να της επιτρέψει να διεισδύσει στο σώμα του αν δεν έχει στεγανά και αντισώματα. Και η εφετινή ΑΕΚ αποδεδειγμένα βάσει όσων έχει πει ο Αλμέιδα κατά καιρούς, δεν τα είχε αυτά τα αντισώματα. Το ξέσπασμα του Αργεντινού προκάλεσε μια straight κουβέντα με τον ιδιοκτήτη χωρίς γύρω – γύρω «φωνούλες» και παντός είδους «εκπροσώπους». Κι αυτό ήταν ένα μεγάλο βήμα για να σταθεί η ΑΕΚ στα πόδια της. Διότι αν είχε φύγει ο κόουτς, η Ενωση, δεν θα ήταν… «Ένωση» σήμερα.
Σε δεύτερο επίπεδο, η χθεσινή νίκη της στην Τούμπα με απόλυτο πρωταγωνιστή τον Ερικ Λαμέλα ήταν το «άλμα», δεδομένων των συνθηκών υπό τις οποίες επιτεύχθηκε. Η ΑΕΚ πήγε στην Τούμπα υπό το βάρος της ιστορίας του αριστερού μπακ και της αποχώρησης του Λιβάι. Αντιμετώπισε στην Τούμπα μια – νομίζω όλοι συμφωνούμε, ας το πούμε ευγενικά – αρνητική διαιτησία. Δεν ήταν άψογη, πάλι μπορούσε να χάσει ματς μέσα από τα χέρια της στο συγκεκριμένο γήπεδο: αυτή τη φορά τα κατάφερε. Κάτι ο Στρακόσα, κάτι η ανικανότητα του ΠΑΟΚ που πρέπει να είναι η μοναδική ομάδα παγκοσμίως με πρώτους σκόρερ τον αριστερό μπακ και τον αμυντικό χαφ της, να’ το το 1-2. «Είμαστε ακόμα ζωντανοί», να’ το και το «bonus – bonus» και το Freed from Desire στα αποδυτήρια! Θα το παλέψει όσο μπορεί! Και θα το παλέψει διότι πήρε αυτό το τρίποντο.
Με την ατμόσφαιρα που επικρατούσε κάθε άλλο αποτέλεσμα θα την απέκλειε όχι βαθμολογικά, αλλά «οργανικά» από τη μάχη για τον τίτλο. Για να είμαι ειλικρινής δεν πιστεύω ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες παραμονής του Αλμέιδα και την επόμενη σεζόν: όμως η ΑΕΚ είναι όρθια κι έστω χωρίς τον Λιβάι (παίκτη που δεν θέλει να μείνει δεν τον κρατάς, απλώς προσπαθείς να προσποριστείς ό,τι περισσότερο μπορείς) έχει τέτοια ποδοσφαιρική ταυτότητα που μπορεί να εξαντλήσει τις πιθανότητες για το νταμπλ. Ταυτότητα την οποία έδειξε χθες για 60 λεπτά. Για την κατάρρευση μετά το 60’ ρωτήστε τον Ματίας και τον Τσβάιερ!
Tι «πληρώνει» ο ΠΑΟΚ
Οσο για τον ΠΑΟΚ; Προφανώς όσοι καταλαβαίνουν από ποδόσφαιρο – και ο ΠΑΟΚ έχει αρκετούς τέτοιους – είχαν συνειδητοποιήσει εδώ και πολλούς μήνες ότι η ομάδα εφέτος δεν μπορεί να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Και ότι εφόσον δεν απέκτησε έναν γκολτζή φορ, θα είναι πολύ δύσκολη και η κατάκτηση της δεύτερης θέσης. Καλός ο Μεϊτέ, κάλλιστος ο Πέλκας, να δούμε τον Πένια και τον Βιετέσκα, αλλά όταν το πρόβλημα στο γκολ είναι τόσο οξύ, δεν αντιμετωπίζεται χωρίς μεταγραφή επιθετικού. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για μια ομάδα στην οποία ο Νο 1 επιδραστικός της παράγοντας παρακολουθεί (δικαίως) τα ματς από το μπουθ.
Εκείνη τη βραδιά στο πάρκινγκ την πληρώνει βαριά ο ΠΑΟΚ. Σωστά την πληρώνει βαριά, όπως και το ότι έπαιζε επί έναν γύρο με… δυόμισι μέσους σε Ελλάδα – Ευρώπη, ότι δεν απέκτησε στόπερ – ηγέτη το προηγούμενο καλοκαίρι, ότι επαναπαύτηκε στη δύναμη του Ραζβάν και του «συνόλου», παρότι ήταν σαφές ότι αυτό το σύνολο είχε κλείσει τον κύκλο του. Και μάλιστα τον είχε κλείσει θριαμβευτικά μ’ ένα ανεπανάληπτο κατόρθωμα στο περυσινό πρωτάθλημα. Τα λάθη του καλοκαιριού τα βρήκε μπροστά του, τον κορεσμό των παικτών και τον αποκλεισμό από τη Μάλμε επίσης τους πληρώνει, το «καμπανάκι» του «+3» από τον Αρη και τον Astera Aktor για τα play offs θα του κάνει καλό, η ανοικοδόμηση ενόψει της επόμενης διετίας πρέπει να αρχίσει από τώρα σταδιακά επί χάρτου. Αν θα είναι ο Ραζβάν του χρόνου; Εχω τις ίδιες αμφιβολίες, όπως και για τον Αλμέιδα.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, έμειναν τρεις για μία κούπα. Ο προβληματικός με κλειστές άμυνες Ολυμπιακός που έχει πλέον «αβάτζο» δύο μηνών μετά την πρόκριση στην οκτάδα του Europa League (να δούμε πώς και πόσο θα βοηθήσουν οι μεταγραφές του κι ας μην προκάλεσαν ρίγη ενθουσιασμού στους οπαδούς του), ο ενισχυμένος μεταγραφικά Παναθηναϊκός που σίγουρα θα τα βρει σκούρα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» την προσεχή Κυριακή και η «εφτάψυχη» ΑΕΚ, η οποία εφέτος, αν θυμηθούμε τα ντέρμπι της θα διαπιστώσουμε ότι ήταν χειρότερη του αντιπάλου της μόνο στην τεσσάρα του Φαλήρου!
Αν δεν έχουμε άλλους «Τσβάιερ», πάμε για ωραίο φινάλε!
Πηγή: Gazzetta