Του Νίκου Παπαδογιάννη
Οι καλοί οιωνοί είχαν φανεί από τον αγώνα με τη Βασκόνια κιόλας, στις 27 Οκτωβρίου. «Η κόλλα είχε ελάχιστες μουντζούρες», ήταν ο τίτλος αυτής της στήλης, αν και οι Ισπανοί των τελευταίων προ Ιβάνοβιτς ημερών πάλεψαν το ματς μέχρι το τελευταίο πεντάλεπτο. Ακολούθησε το ριφιφί στο Φάληρο, «βγαλμένο από το μέλλον που οραματίζονται ο προπονητής και οι παίκτες του Παναθηναϊκού», έγραφα τότε.
Το ταξίδι στη Βαρκελώνη ήταν -ρεαλιστικά- τουριστικού ενδιαφέροντος, αλλά ακόμη και αυτό άφησε μία κάποια ευχάριστη επίγευση, χάρη στο 9-25 του τελευταίου δεκαλέπτου. Ώσπου, οι πλανήτες στοιχήθηκαν σωστά, στον ουρανό της πόλης που θα φιλοξενήσει το φάιναλ-φορ. Παρά τις κραυγαλέες ελλείψεις του, ο Παναθηναϊκός έπαιξε απολαυστικό μπάσκετ, μεταφέροντας στο Βερολίνο τον συνήθη σύμμαχο που έχει εν Αθήναις: τον κόσμο του.
Η αφελής Άλμπα με τα λάιτ κυβικά είναι οριακά ομάδα Εuroleague, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να νικήσει λ.χ. την Αρμάνι. Δεν είναι άλλωστε πολύ καλύτερη σε υλικό η Βασκόνια που χθες άλωσε το Φάληρο. Αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που ο Ολυμπιακός έβλεπε τις πλάτες των «πρασίνων»;
Απόψε οι «αιώνιοι» είναι ισόβαθμοι, αλλά η διαβολοβδομάδα που έρχεται προσφέρει στον Παναθηναϊκό εφαλτήριο αναρρίχησης πάνω από το 50%, στο 5-4, με βατές αναμετρήσεις απέναντι σε Ζαλγκίρις και Βίρτους στο ΟΑΚΑ, χώρια αυτή που ακολουθεί μερικές μέρες αργότερα με τη Βαλένθια. Στο τέλος μίας Παρασκευής βροχερής, στο Μαρούσι βγήκε ένας πρώτος, δειλός ήλιος με δόντια.
Για να είμαστε τίμιοι, ο Παναθηναϊκός είχε απόψε απέναντί του έναν αντίπαλο πολύ βολικό. Η ελαφρά ταξιαρχία του Βερολίνου δεν είχε ούτε την ποιότητα ούτε τα κορμιά ούτε το μέταλλο για να αντισταθεί σε έναν αντίπαλο ικανό να ακολουθήσει τον ρυθμό της. «Ο Παναθηναϊκός θα κερδίσει από την επίθεση», έλεγε πριν το τζάμπολ ο Φώτης Κατσικάρης από το μικρόφωνο της Nova.
Και πράγματι, όλοι οι παίκτες του ακολούθησαν τον δρόμο που έδειξε στα πρώτα λεπτά ο Κώστας Σλούκας. Γρήγορος ρυθμός χωρίς σκοπιμότητα, άφθονα σουτ, μυαλωμένο παιχνίδι, υπομονετικό διάβασμα, σωστές αποστάσεις, ένα μπάσκετ κομμένο και ραμμένο στη σημερινή σύνθεση του «τριφυλλιού» με τους πολλούς ικανούς στο σκοράρισμα και στη δημιουργία γκαρντ. Οι 27 ασίστ έναντι 12 λαθών είναι νούμερο …Ολυμπιακού, ενώ τα 13/29 τρίποντα σε ξένο γήπεδο (8/12 στο πρώτο μέρος) αποτελούν εχέγγυο νίκης απέναντι σε οποιονδήποτε.
Την έξτρα διάσταση που χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός για να εξουδετερώσει τη δύναμη των Γερμανών στις ρακέτες του την πρόσφερε η έκρηξη του Ολέκ Μπαλτσερόφσκι, στο ίδιο γήπεδο όπου πριν από 14 μήνες διεκδίκησε ευρωπαϊκό μετάλλιο με την Εθνική Πολωνίας. Η απόδοση του θεόρατου Μπαλτσερόφσκι στα 17 λεπτά του α’ ημιχρόνου καμουφλάρισε τα γρήγορα φάουλ του Λεσόρ και επέτρεψε στον Γάλλο να αποτελειώσει ξεκούραστος τη δουλειά μετά την ανάπαυλα.
Ο Μάριους Γκριγκόνις και ο Ντίνος Μήτογλου, αναντικατάστατοι αίφνης, κράτησαν το φρούριο στις θέσεις «3» και «4» με ελάχιστες ανάσες και υψηλό δείκτη ποιότητας, ο Τζέριαν Γκραντ κέρδισε με το σπαθί του 30 λεπτά συμμετοχής μοιράζοντας 9 ασίστ και κλέβοντας 4 μπάλες, ο αινιγματικός Λούκα Βιλντόσα αφηνίασε στο δεύτερο δεκάλεπτο με 13 πόντους, 4 ασίστ και 4/4 τρίποντα και γενικώς όλοι έπαιξαν πολύ καλά, σε ένα rotation ουσιαστικά οχτώ παικτών με ολίγον Μαντζούκα.
Ο όγδοος ήταν βεβαίως ο Κέντρικ Ναν, ο οποίος προσπάθησε να παίξει το συνηθισμένο μπάσκετ του, οπότε ανέλαβε πρωτοβουλίες και πήρε 8 σουτ σε ισάριθμα λεπτά συμμετοχής. Η παρουσία του στις αρχές της δ’ περιόδου ήταν ρίσκο και παρ’ ολίγον να στοιχίσει στον Παναθηναϊκό (αφού το 55-72 έγινε 78-84), αλλά αύριο μεθαύριο η μπάλα θα του φαίνεται λιγότερο τετράγωνη.
Νομίζω πάντως ότι οι «πράσινοι» χρειάζονταν περισσότερο έναν δυναμικό «αμυντικό» γκαρντ όπως ο Στέρλινγκ Μπράουν της Άλμπα (και των Μιλγουόκι Μπακς), ενώ ο σοβαρός τραυματισμός του Χουάντσο και η παρατατεμένη απουσία του Παπαπέτρου αφήνουν μαύρη τρύπα στις θέσεις των φόργουορντ.
Δεν γίνεται να παίζουν κάθε βράδυ 35 λεπτά ο Γκριγκόνις στο «3» και ο Μήτογλου στο «4», εκτός αν ο Παναθηναϊκός θέλει να βιώσει τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο άσπονδος εχθρός του με τους υπερφορτωμένους και καταπονημένους βασικούς του. Υποψιάζομαι ότι τις επόμενες ημέρες θα ακούσουμε νέα από το παζάρι.
Για μια ομάδα που τα τελευταία χρόνια ξέχασε πώς να πετυχαίνει επαγγελματικές νίκες μακριά από το σπίτι της, το διπλό στο Βερολίνο ήταν ευλογία και αφετηρία για νέο ξεκίνημα, ασχέτως της δυναμικότητας του αντιπάλου. Την προηγούμενη φορά που νίκησε στην πόλη του Τείχους, είχε πρώτους σκόρερς τους Μαυροκεφαλίδη, Γιάνκοβιτς και προπονητή τον Ιβάνοβιτς, που μελετούσαμε πιο πάνω.
Το ευνοϊκό πρόγραμμα των πρώτων εβδομάδων ήταν ο καλύτερος φίλος του Παναθηναϊκού, άσχετα αν χάθηκαν αγώνες -στην παράταση- που μπορούσαν να μετατρέψουν το κίτρινο σε ροζ. Σε κάθε περίπτωση, το μεγάλο ματς για τον Παναθηναϊκό του φθινοπώρου ήταν το ντέρμπι της προηγούμενης Δευτέρας στο Φάληρο για το πρωτάθλημα Ελλάδας.
Εφ’ όσον αυτό κερδήθηκε, ο απολογισμός του φθινοπώρου θα πρέπει να θεωρηθεί θετικός. Απομένει να δούμε τι ακριβώς θα χτιστεί πάνω σε αυτό το, έστω ισχνό, θεμέλιο.
Πηγή: Gazzetta
